سندیکالیسم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سندیکالیسم (فرانسوی: Syndicalisme) یک جنبش کارگری و پیشنهادی برای یک نظام اقتصادی و نوعی سوسیالیسم است که به عنوان یک جایگزین برای سرمایه‌داری مطرح می‌شود. این اندیشه که در ابتدای قرن بیستم متولد شد پیشنهاد می‌کند که کارگران، کارخانه‌ها و سازمان‌ها در قالب کنفدراسیون‌ها یا اتحادیه‌ها و سندیکاها سازماندهی شوند. به‌طور کلی سندیکالیسم، نظامی اقتصادی است که در آن صنایع تحت مالکیت کارگران می‌باشد.[۱]

هرم سیستم سرمایه‌داری،‌ تهیه شده توسط کارگران صنعتی جهان در سال ۱۹۱۱

سندیکالیسم در نظریه و عمل از واحدهای تولیدی تعاونی که از متخصصان و نمایندگان کارگران تشکیل شده و بر اساس مذاکره و همکاری به مدیریت اقتصادی می‌پردازند دفاع می‌کند. در این ایدئولوژی، اتحادیه‌های کارگری (سندیکا) و آموزش نیروی کار ابزارهایی بالقوه برای ساقط کردن اقتصادی و اداره جامعه به نفع اکثریت آگاه و ماهر جامعه از راه دموکراسی سندیکایی است.

صنایع و کارخانه‌ها در یک نظام سندیکالیستی از طریق کنفدراسیون تعاونی و همکاری مشترک اداره می‌شود. سندیکاها از طریق شورای کارگری که به صورت تعاونی توزیع کالاهای اقتصادی را تعیین می‌کنند با یکدیگر مرتبط می‌شوند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «"Syndicalism - Definition of syndicalism by Merriam-Webster"». merriam-webster.com.

پیوند به بیرون

[ویرایش]