صفنیا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

صَفِنیا (عبری:צְפַנְיָה به معنی «یهوه او را پنهان ساخته») پسر کوشی و نهمین پیامبر از انبیای کوچک، از شخصیت‌های تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل محسوب می‌شود.

صفنیا از خاندان حزقیا بود و نسبش به یهودا می‌رسید. او در حدود سال ۶۳۰ قبل از میلاد، زمان حکومت یوشیا و معاصر با ارمیا، ناحوم و حبقوق به پیغمبری رسید. کتاب صفنیا یکی از بخش‌های عهد عتیق است که موضوع اصلی آن پیش‌بینی خرابی یهودیه به دست بابلی‌ها و آمدن روز داوری است.

• کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ‎۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
• یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
• جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴

این یک مقالهٔ خرد مسیحیت است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.