ناموس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ناموس از مفاهیم و ارزش‌ها در نظام اخلاقی افلاطونی[۱][منبع خودمنتشرشده] و حاکم بر کشورهای اسلامی خاورمیانه به خصوص ایران است[۲][۳].ریشه‌ی این واژه از لغت یونانی ‌"نوموس" به معنی قانون و هنجار گرفته شده است. این اصطلاح بیشتر در جوامع سنتی و اسلامی که دربارهٔ جنسیت و رفتار و روابط درون خانواده غیرت دارند، استفاده می‌شود. در فرهنگ های آسیایی به ویژه در منطقه‌ی خاورمیانه)(، حفاظت از ناموس افتخار به‌شمار می‌آید.[۴][۵][۶]

در اسلام و فرهنگ ایرانی:

در اسلام و ایرانی، "ناموس" به معنای آبرو و حیثیت خانواده و جامعه است، و "غیرت" به معنای احساس مسئولیت و محافظت از ناموس، خانواده و ارزش‌ها می‌باشد. غیرت در این زمینه به عنوان یک فضیلت اخلاقی تلقی می‌شود که فرد را به دفاع از عزت و حرمت دیگران ترغیب می‌کند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Karvinen, J. J. (2021-05-27). "The Place of Honor in Moral Philosophy". Medium (به انگلیسی). Retrieved 2022-03-03.
  2. AHC. "Concepts of 'honour' in Islam and Muslim communities, and their impact on Muslim women: perceptions, praxis and new modalities". ahc.leeds.ac.uk (به انگلیسی). Retrieved 2022-03-03.
  3. «Protection of honor in Islam - Morals and Advocacy - Islamic Shariah - Alukah.net». en.alukah.net. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۳-۰۳.
  4. «Protection of honor in Islam - Morals and Advocacy - Islamic Shariah - Alukah.net». en.alukah.net. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۳-۰۳.
  5. «از نوموس تا ناموس ایرانی». www.radiozamaneh.com. ۲۰۲۰-۰۶-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۹-۱۰.
  6. کتاب فاجعه خاموش نوشته پروین بختیار نژاد.