نیزاتیدین - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
دادههای بالینی | |
---|---|
نامهای تجاری | Axid, Tazac |
AHFS/Drugs.com | monograph |
مدلاین پلاس | a694030 |
دادهها | |
ردهبندی داروهای بارداری |
|
روش مصرف دارو | By mouth |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی |
|
دادههای فارماکوکینتیک | |
زیست فراهمی | >۷۰٪ |
پیوند پروتئینی | ۳۵٪ |
متابولیسم | کبد |
نیمهعمر حذف | ۱–۲ ساعت |
دفع | کلیه |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
IUPHAR/BPS | |
دراگبنک | |
کماسپایدر | |
UNII | |
KEGG | |
ChEBI | |
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.155.683 |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C12H21N5O2S۲ |
جرم مولی | ۳۳۱٫۴۵ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
| |
(این چیست؟) (صحتسنجی) |
نیزاتیدین(به انگلیسی: Nizatidine) یک آنتاگونیست گیرنده هیستامین H۲ است که تولید اسید معده را مهار میکند و معمولاً در درمان بیماری زخم معده و بیماری ریفلاکس معده استفاده میشود.[۱]
این دارو در سال ۱۹۸۰ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۸۸ برای استفاده پزشکی تأیید شد.[۲][۳] نیزاتیدین نخستین بار توسط ایلای لیلی اند کامپنی توسعه داده شد و با نامهای تجاری Tazac و Axid عرضه میشود.
همچنین ببینید
[ویرایش]- فاموتیدین (Pepcid) - یکی دیگر از آنتاگونیستهای متداول گیرنده H۲
منابع
[ویرایش]- ↑ Romero M, Franzosi MG (1989). "[Nizatidine]". Medicina (Florence, Italy) (به ایتالیایی). 9 (1): 93–6. PMID 2567957.
- ↑ "Nizatidine: FDA-Approved Drugs". U.S. سازمان غذا و دارو (آمریکا) (FDA). Retrieved 20 March 2020.
- ↑ Fischer, Jnos; Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery (به انگلیسی). John Wiley & Sons. p. 44. ISBN 9783527607495.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- "Nizatidine". Drug Information Portal. U.S. National Library of Medicine.