زلفیه عطایی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زلفیه عطایی
زاده	۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۵۴ ‏(۷۰ سال) روستای قلعه‌عظیم، ناحیهٔ غانچی، سرزمین سغد باستانی
پیشه	شاعر و روزنامه‌نگار
زمینه کاری	غزل و قالب‌های کلاسیک شعر
ملیت
دانشگاه	دانشگاه ماکسیم گورگی

زلفیه عطایی یکی از شاعران فارسی‌زبان از کشور تاجیکستان است.

زلفیه عطایی زاده در ۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۵۴ میلادی در روستای قلعه‌عظیم ناحیهٔ غانچی سرزمین سغد باستانی به دنیا آمد. دانش‌آموخته دانشگاه ماکسیم گورگی شهر مسکو روسیه است. (۱۹۷۷)

وی بیشتر در قالب غزل و قالب‌های کلاسیک شعر می‌گوید و در آن‌ها به مشکلات زنان در جامعهٔ تاجیکستان می‌پردازد.

او مدت‌ها روزنامه‌نگار بوده‌است و هم‌اکنون سردبیر گاهنامهٔ «فیروزه» برای زنان است.

مجموعه‌های چاپ شده‌اش عبارت‌اند از:

• جهاز - (۱۹۷۷)
• واخوری (دیدار) - (۱۹۸۰)
• دیدار- (۱۹۸۲)میوهٔ صبر- (۱۹۸۲)
• زاچهٔ خوشروی من - (۱۹۸۴)
• دختر دریا - (۱۹۸۶)
• عشق یک زن - (۱۹۹۲)
• ستارهٔ وحشی - (۱۹۹۷)
• ستارهٔ مشتری - (۱۹۹۸)
• زن اگر عاشق شود - (۲۰۰۱)

غیر از شعر یک کتاب داستان نیز دارد به نام (غم را نمی‌فروشم) که در گاهنامهٔ صدای شرق به چاپ رسیده‌است.

• PROMINENT TAJIK FIGURES OF THE TWENTIETH ... - Angelfire
• زلفیه عطایی ( تولّد ۱۹۵۴م.)^{[پیوند مرده]}
• گفتگو: دیدار و گفتگو با فرزانگانی از تاجیکستان^{[پیوند مرده]}

این یک مقالهٔ خرد شاعر است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.