Lintdiagram

Een lintdiagram (Engels: ribbon diagram) is een schematische representatie van de ruimtelijke structuur van een eiwitmolecuul. Met behulp van een lintdiagram kan men een globaal idee krijgen van de eiwitstructuur en van lokale vouwingselementen. Omdat secundaire structuren, zoals de alfa-helix of bèta-plaat, makkelijk zijn af te lezen aan een lintdiagram, is het een van de meest gebruikte manieren om een eiwit schematisch voor te stellen.^[1]

Lintdiagrammen worden gemaakt door een vloeiende lijn te trekken door de polypeptideruggengraat. Alfa-helices daarbij worden weergegeven als spiraliserende linten, β-strengen als min of meer evenwijdig lopende pijlen.^[2] Overige delen van het eiwit, die geen lokale vouwingen vertonen, worden weergegeven als dunne lussen. De richting van de polypeptideketen wordt duidelijk door de pijlen, en kan bovendien verduidelijkt worden door middel van een kleurverloop over de lengte van de eiwitketen.^[3]

Zie ook

Structuurbiologie

Bronnen

↑ (en) Richardson JS, Richardson DC, Goodsell DS. (2021). Seeing the PDB. JBC Reviews 296. DOI: 10.1016/j.jbc.2021.100742.
↑ (en) Alberts, B. (2022). Molecular Biology of The Cell, 7th. W.W. Norton & Company, p. 121. ISBN 978-0-393-42708-0.
↑ (en) Richardson JS. (2000). Early ribbon drawings of proteins. Nature Structural Biology 7: 624–625. DOI: 10.1038/77912.

[1] (en) Richardson JS, Richardson DC, Goodsell DS. (2021). Seeing the PDB. JBC Reviews 296. DOI: 10.1016/j.jbc.2021.100742.

[2] (en) Alberts, B. (2022). Molecular Biology of The Cell, 7th. W.W. Norton & Company, p. 121. ISBN 978-0-393-42708-0.

[3] (en) Richardson JS. (2000). Early ribbon drawings of proteins. Nature Structural Biology 7: 624–625. DOI: 10.1038/77912.

[1]

[2]

[3]