Perryella

Perryella Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg-Perm
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Amfibia (Amfibieën) Orde: Temnospondyli Onderorde: Dvinosauria
Geslacht
Perryella Carlson, 1987
Typesoort
Perryella olsoni
Portaal    Biologie Herpetologie

Perryella^[1] is een geslacht van uitgestorven dvinosauride (?) temnospondyle Batrachomorpha (basale 'amfibieën') uit het Vroeg-Perm van Oklahoma.

Het type en de enige soort Perryella olsoni, werd in 1987 door Kristian Carlson benoemd uit afzettingen van de Wellingtonformatie van Noble County, Oklahoma, wat Vroeg-Perm is.^[2] Het is bekend van verschillende schedels en gedeeltelijke overblijfselen van wervels en ledematen. Het holotype is 82.10.1, een gedeeltelijk skelet. De geslachtsnaam verwijst naar de nabijgelegen stad Perry, Oklahoma. De soortaanduiding eert de Amerikaanse paleontoloog Everett Claire Olson, welke de fossielen vond. Een vervolgonderzoek van Ruta & Bolt (2006) was gebaseerd op de verdere preparatie van met name het schedelmateriaal.

Perryella heeft een mengelmoes van verschillende kenmerken, wat bijdraagt aan onzekerheid over zijn fylogenetische positie (zie hieronder). Het heeft verhoudingsgewijs grote oogkassen en interpterygoïde holten en een goed ontwikkelde otische inkeping. Ruta & Bolt (2006) somden een uitgebreid aantal kenmerken op die bijdragen aan een unieke combinatie van kenmerken, zoals een voorhoofdsbeen dat de rand van oogkas raakt; oogkassen die halverwege de lengte van de schedel geplaatst zijn; de afwezigheid van zijlijngroeven en parasphenoïde denticula beperkt tot het gebied vóór de basipterygoïde uitsteeksels. Deze waren autapomorfieën die werden geïdentificeerd op basis van hun fylogenetische analyse, en de meer recente diagnose van Schoch & Milner (2014) vermeldt slechts zeven kenmerken, sommige gedeeld met Ruta & Bolt en andere nieuw (bijvoorbeeld een opperarmbeen met een supinatoruitsteeksel).

Zoals oorspronkelijk geïnterpreteerd door Carlson (1987), deelde Perryella kenmerken met zowel trimerorhachide dvinosauriërs als met dissorofoïden op basis van geselecteerde vergelijkingen. Het deelt bijvoorbeeld een mediaal uitsteeksel van het quadratojugale dat deelneemt aan het kaakgewricht met Micromelerpeton, maar dit uitsteeksel wikkelt zich niet rond een dorsaal uitsteeksel van het quadratum zoals bij veel dissorofoïden. Een grote zichtbaarheid van het verhemeltebeen als de schedel van boven bekeken wordt (meestal alleen zichtbaar op het verhemelte), een Lateral Exposure of the Palatine (LEP) genoemd, komt ook vaak voor bij dissorofoïden en wordt aangetroffen bij Perryella, maar het komt ook voor bij sommige dvinosauriërs als Acroplous en Isodectes. Carlson noemde ook de verhoudingen van de oogkassen, otische inkepingen en interpterygoïde vacuïteiten; de aanwezigheid van tandjes op de parasphenoïde; de afwezigheid van een intertemporele; de aanwezigheid van een dubbele achterhoofdskonobbel en een retroarticulair uitsteeksel op de onderkaak als bewijs van dissorofoïde affiniteiten, hoewel, zoals hij opmerkte, deze vaak worden gedeeld met andere geavanceerde temnospondylen en misschien beter worden gezien als bewijs tegen dvinosaurische affiniteiten. Carlsons terughoudendheid om het binnen de Dissorophoidea te plaatsen vloeide voort uit de anatomie van de otische inkeping, evenals de scheiding tussen het traanbeen en de oogkas en een naar voren uitgebreid jukbeen. Carlson (1987) plaatste het daarom oorspronkelijk niet binnen een bepaalde familie of superfamilie.

Andere onderzoekers plaatsten Perryella met meer vertrouwen als een dissorofoïde. In 2006 plaatste een fylogenetische analyse van Perryella als onderdeel van een grotere herbeschrijving het in Dvinosauria als een tussenvorm tussen trimerorhachiden en andere dvinosauriërs. Deze analyse omvatte stamtetrapoden en Paleozoïsche temnospondylen en herstelde dissorofoïden en dvinosauriërs als zustergroepen. Hieronder is een deel van hun fylogenetische topologie:

Schoch & Milner (2014) plaatsten Perryella als een onbepaalde dissorofoïde, met het argument dat het bepaalde kenmerken, zoals de LEP, deelde met amphibamiden (nu amfibamiformen) en micromelerpetiden; deze classificatie was gebaseerd op kwalitatieve vergelijkingen, omdat ze geen fylogenetische analyse hebben uitgevoerd. Schoch (2018) nam Perryella op in een analyse en vond het als een stamdissorophoïde (nauw verwant aan Dissorophoidea). Hieronder is de fylogenie van Schoch: