Ángel Herrera Oria – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	30 czerwca 1947
Konsekrator	Gaetano Cicognani
Współkonsekratorzy	José María Eguino y Trecu; Juan Hervás y Benet
Konsekrowani biskupi
Antonio Añoveros Ataún	12 października 1952

Ángel Herrera Oria
	Kardynał prezbiter
	Orationi et ministerio verbi
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	19 grudnia 1886 ; Santander
Data i miejsce śmierci	28 lipca 1968 ; Madryt
	Biskup Malagi
Okres sprawowania	1947–1966
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	28 lipca 1940
Nominacja biskupia	24 kwietnia 1947
Sakra biskupia	30 czerwca 1947
Kreacja kardynalska	22 lutego 1965; Paweł VI
Kościół tytularny	S. Cuore di Maria
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ángel Herrera Oria (ur. 19 grudnia 1886 w Santanderze, zm. 28 lipca 1968 w Madrycie) – hiszpański duchowny katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego, biskup Malagi, kardynał.

Życiorys

Studiował prawo na Uniwersytecie Salamanca i tam uzyskał licencjat w zakresie prawa w 1905 roku. Dalsze studia kontynuował na Uniwersytecie we Fribourgu (Szwajcaria) w zakresie kościelnych badań w latach 1936 – 1940. Święcenia kapłańskie przyjął 28 lipca 1940 roku we Fribourgu. Wrócił do Hiszpanii w 1943 roku. Koadiutor parafii Santa Lucía w diecezji Santander w latach 1943 – 1947. 24 kwietnia 1947 roku otrzymał nominację na biskupa Malagi. Sakrę biskupią przyjął 30 czerwca 1947 roku w parafii kościoła Santa Lucia z rąk abp. Gaetano Cicognani nuncjusza apostolskiego w Hiszpanii. Na konsystorzu 22 lutego 1965 roku papież Paweł VI wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem kardynała-prezbitera S. Cuore di Maria. 19 sierpnia 1966 roku złożył rezygnację z pasterskiego zarządzania diecezją Malaga. Zmarł 28 lipca 1968 roku w Madrycie. Pochowano go w kaplicy św. Rafała katedry w Maladze.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)].
Sylwetka na stronie Davida M Cheneya

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Sebastián Herrero (1903) Rafael Merry del Val (1903) Marcelo Spínola (1905) Gregorio Aguirre García (1907) José Cos y Macho (1911) Enrique Almaraz Santos (1911) Victoriano Guisasola (1914) Juan Soldevilla (1919) Joan Baptista Benlloch (1921) Francisco Vidal Barraquer (1921) Enrique Reig Casanova (1922) Eustaquio Ilundáin (1925) Vicente Casanova (1925) Pedro Segura (1927) Isidro Gomá (1935) Enrique Pla y Deniel (1946) Agustín Parrado García (1946) Manuel Arce y Ochotorena (1946) Benjamín de Arriba Castro (1953) Fernando Quiroga Palacios (1953) José María Bueno Monreal (1958) Arcadio Larraona (1959) Anselmo Albareda (1962) Ángel Herrera Oria (1965) Vicente Enrique y Tarancón (1969) Arturo Tabera Araoz (1969) Marcelo González Martín (1973) Narciso Jubany (1973) Ángel Suquía (1985) Antonio María Javierre Ortas (1988) Eduardo Martínez Somalo (1988) Ricard Maria Carles (1994) Francisco Álvarez Martínez (2001) Carlos Amigo (2003) Agustín García-Gasco (2007) Urbano Navarrete (2007) José Manuel Estepa Llaurens (2010) Fernando Sebastián Aguilar (2014)
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Antonio María Rouco Varela (1998) Julián Herranz Casado (2003) Lluís Martínez Sistach (2007) Santos Abril (2012) Ricardo Blázquez (2015) Luis Ladaria Ferrer (2018) Aquilino Bocos Merino (2018)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Antonio Cañizares (2006) Carlos Osoro (2016) Juan José Omella (2017) Miguel Ángel Ayuso Guixot (2019) Cristóbal López Romero (2019) Fernando Vérgez Alzaga (2022) José Cobo Cano (2023) Ángel Fernández Artime (2023)