Łukawica (rzeka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Łukawica
Ilustracja
Ujście Łukawicy do Sanu
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Długość ok. 34 km
Źródło
Miejsce w miejscowości Słupie
Współrzędne

50°45′10″N 22°18′52″E/50,752778 22,314444

Ujście
Recypient San
Miejsce

naprzeciwko Wólki Turebskiej

Współrzędne

50°39′27″N 21°59′53″E/50,657500 21,998056

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „ujście”

Łukawicarzeka we wschodniej Polsce, prawobrzeżny dopływ Sanu. Jej źródło znajduje się we wsi Słupie przy drodze wojewódzkiej nr 857. Łączy się z Sanem w granicach administracyjnych wsi Wola Rzeczycka w gminie Radomyśl nad Sanem, naprzeciwko leżącej na lewym brzegu Sanu Wólki Turebskiej. W Brzezinach i Malińcu Łukawica zasila dwa kompleksy stawów rybnych a niedaleko Rzeczycy Długiej wpływa do niej struga Dębowiec[1]. W Kępie Rzeczyckiej z prawej strony wpływa do niej strumień wypływający z okolic Goliszowca przepływający przez bagnisty teren w Dąbrowie Rzeczyckiej[1][2].

Cechą charakterystyczną Łukawicy i jej dopływów m.in. Dębowca jest duży udział udział stawów rybnych oraz bagien w zlewni[3]. Łukawica na odcinku ok. 3 kilometrów w środkowym biegu przepływa obok rezerwatu przyrody Łęka, stanowiąc jego wschodnią granicę.

Koryto rzeki jest piaszczyste, miejscami ilaste. W Łukawicy stwierdzono występowanie 8 gatunków ryb: szczupaka, płoci, śliza, kiełbia pospolitego, jelca pospolitego, okonia pospolitego, jazia i sumika karłowatego[4]. W rzece żyją także bobry, ich liczne tamy można spotkać na całej długości Łukawicy.

Wsie nad rzeką

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 54, ISBN 83-239-9607-5.
  2. OpenStreetMap [online], OpenStreetMap [dostęp 2023-04-23] (pol.).
  3. Łukawica - leśna rzeczka.
  4. Piotr Bednarek, Fragmentacja rzek w północnej części Kotliny Sandomierskiej, 2020, DOI10.13140/RG.2.2.26410.64968 [dostęp 2020-12-01] (słow.).