Średnia logarytmiczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Średnia logarytmiczna – rodzaj średniej stosowanej szczególnie często w inżynierii chemicznej np. do określania średniej różnicy temperatury pomiędzy czynnikami w wymiennikach ciepła^{[potrzebny przypis]}.

Przykład użycia^[1]:

${\displaystyle \Delta T_{m}={\frac {\Delta T_{1}-\Delta T_{2}}{\ln {\frac {\Delta T_{1}}{\Delta T_{2}}}}}={\frac {\Delta T_{1}-\Delta T_{2}}{\ln \Delta T_{1}-\ln \Delta T_{2}}}.}$

gdzie: ${\displaystyle \Delta T_{1}}$ i ${\displaystyle \Delta T_{2}}$ oznaczają różnicę temperatur czynników na wlocie i wylocie wymiennika.