Ślepowron duży – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ślepowron duży
Nycticorax duboisi
(Rothschild, 1907)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pelikanowe

Podrząd

czaplowce

Rodzina

czaplowate

Rodzaj

Nycticorax

Gatunek

ślepowron duży

Synonimy
  • Ardea duboisi Rothschild, 1907[1]
  • Megaphoyx duboisi (Rothschild, 1907)[2]
  • Nycticorax borbonensis Cowles 1994[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Ślepowron duży[4] (Nycticorax duboisi) – wymarły gatunek ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Był endemitem wyspy Reunion w archipelagu Maskarenów na Oceanie Indyjskim.

Cechy gatunku

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek znany jedynie z kilku częściowo sfosylizowanych niepełnych kości piszczelowo-strzałkowych (tibiotarsus) zebranych w Grottes des Premiers Français w północno-zachodniej części Reunionu przez Bertranda Kervazo w 1974 roku oraz opisu w opracowaniu Dubois z 1674 roku. Opisywany tam gatunek określany jest jako podobny do bąka lub dużej czapli, wielkości dużego kapłona, dodatkowo tłusty i smaczny. Prawdopodobnie był większy od innych przedstawicieli swojego rodzaju, Nycticorax, z sąsiadujących wysp, tj. Mauritiusa (ślepowron maurytyjski) i wyspy Rodrigues (ślepowron wielkogłowy). Upierzenie koloru szarego, każde pióro wykończone białymi obwódkami. Szyja i dziób podobne do innych czapli, nogi dość potężne, podobne do indyka („Poullets d'Inde”), lecz nieprzystosowane do długotrwałego biegania, o barwie zielonej.

Zachowanie

[edytuj | edytuj kod]

Według opisu wynika, że ślepowron duży miał silnie zbudowane skrzydła i w przeciwieństwie do innych przedstawicieli swojego rodzaju z sąsiadujących wysp był sprawnym lotnikiem.

Biotop

[edytuj | edytuj kod]

Ślepowron duży preferował słodkowodne tereny, przede wszystkim ze świeżą, wolno płynącą wodą.

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

Preferowanym pokarmem Nycticorax duboisi były ryby.

Wymarcie

[edytuj | edytuj kod]

Szczątki Nycticorax duboisi zebrane przez Bertranda Kervazo w 1974 roku przechowywane są w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu. Ptak ten wymarł przypuszczalnie około 1700 roku w wyniku polowań, ze względu na smaczne mięso tych ptaków. Ostatecznie w opisach z 1705 roku brak jest wzmianek o obecności tego gatunku na wyspie. Równie prawdopodobnymi przyczynami było zajęcie ich siedlisk przez ludzi, jak również wprowadzenie obcych gatunków, przede wszystkim drapieżników. Zauważyć należy, że każda z tych przyczyn jest jedynie przypuszczeniem, ponieważ nie jest znana bezpośrednia przyczyna ich wymarcia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Reunion Night-heron (Nycticorax duboisi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. [dostęp 2019-12-09].
  2. a b D. Lepage: Reunion Night-Heron Nycticorax duboisi. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-12-16]. (ang.).
  3. Nycticorax duboisi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Ardeidae Leach, 1820 - czaplowate - Herons (Wersja: 2020-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-12-16].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • [Ardea duboisi]. W: Walter Rothschild: Extinct Birds. 1907, s. 114.