10 Szwadron Łączności (1 DKaw) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Rozformowanie | 1947 |
Dowódcy | |
Pierwszy | por. Czemeryczkin |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
10 Szwadron Łączności – samodzielny pododdział wojsk łączności ludowego Wojska Polskiego.
Sformowany w Sumach na mocy rozkazu sztabu Armii Polskiej w ZSRR nr 0038 z 8 maja 1944 według etatu nr 06/450. Walczył w składzie 1 Samodzielnej Brygady Kawalerii.
Rozformowany na mocy rozkazu Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 028/org. z 27 stycznia 1947.
Proporczyk na lance i na mundur czarno-niebieski[2].
Dowództwo
[edytuj | edytuj kod]- dowódca – por. Czemeryczkin
- zastępca – chor. Ochenduszko
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Smaczny 1989 ↓, s. 252.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 34.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 34. ISBN 83-11-07419-4.
- Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947. Warszawa: Przedsiębiorstwo zagraniczne TESCO, 1989, s. 252. ISBN 83-00-02555-3.