125 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

125. Dywizja Piechoty
125. Infanteriedivision
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1940 Münsingen

Rozformowanie

1944

Dowódcy
Pierwszy

Generalmajor Wilhelm Schneckenburger

Ostatni

Generalleutnant Helmuth Friebe

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

OKH

125 Dywizja Piechoty (niem. 125. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 16 października 1940, w 11. fali mobilizacyjnej na poligonie w Münsingen w V Okręgu Wojskowym.

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
  • Struktura organizacyjna w październiku 1940

419., 420. i 421. pułk piechoty, 125. pułk artylerii, 125. batalion pionierów, 125. oddział rozpoznawczy, 125. oddział przeciwpancerny, 125. oddział łączności, 125. polowy batalion zapasowy;

  • Struktura organizacyjna w 1943:

419., 420. i 421. pułk grenadierów, 125. pułk artylerii, 125. batalion pionierów, 125. batalion fizylierów, 125. oddział przeciwpancerny, 125. oddział łączności, batalion rezerwowy.

Dowódcy dywizji

[edytuj | edytuj kod]
  • Generalmajor Schneckenburger 5.X.1940 – 24.XII.1942;
  • Generalleutnant Helmuth Friebe 24.XII.1942 – IV.1944;

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4.
  • Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0.