48 Pułk Artylerii Lekkiej – Wikipedia, wolna encyklopedia

48 Pułk Artylerii Lekkiej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1945
Dowódcy
Pierwszy	mjr Wiktor Wiszniewski
Organizacja
Rodzaj wojsk	Artyleria
Podległość	6 Brygada Artylerii Lekkiej[1]

48 Pułk Artylerii Lekkiej (48 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.

Pułk sformowany został we wsi Różanka na podstawie rozkazu Nr 8 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z dnia 20 sierpnia 1944, w składzie 6 Brygady Artylerii Lekkiej. W grudniu 1944, w Różankach, żołnierze pułku złożyli przysięgę^[2].

Pułk walczył w rejonie Słonowic, Pogorzelicy, Trzebiatowa i Skrobowa. Wyróżnił się przy likwidacji przyczółka pod Dąbiem Szczecińskim, w walkach pod Wehrkirch i Särichen. Brał udział w operacji praskiej. Szlak bojowy zakończył pod Bad Schandau.

• mjr Wiktor Wiszniewski — do 22 marca 1945
• mjr Iwan Olszanow

• Dowództwo i sztab
• 3 x dywizjon artylerii
  • 2 x bateria artylerii armat
  • 1 x bateria artylerii haubic
• bateria parkowa

żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)

sprzęt:

• 76 mm armaty – 24
• 122 mm haubice – 12
• rusznice przeciwpancerne – 12
• samochody – 108
• ciągniki – 24

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
• Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.