Główny Sztab Formowania – Wikipedia, wolna encyklopedia

Główny Sztab Formowania Armii Polskiej w ZSRR – rzut organizacyjny Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR utworzony w wyniku przekształcenia Sztabu Formowania i Uzupełnień 1 Korpusu[1].

Został utworzony w drugiej dekadzie czerwca 1944 w rejonie Sum na podstawie radzieckiego etatu 02/416 przewidującego stan 80 żołnierzy. Niektóre jego komórki organizacyjne formowano jednak poza etatem.

Ogólny stan liczebny jednostek podległych Szefowi Głównego Sztabu Formowania wynosił około 40 000 ludzi.

Głównemu Sztabowi Formowania podlegały

[edytuj | edytuj kod]
  • Dowództwo 1 i 2 Korpusu Armijnego

(znajdowały się w początkowym stadium organizacji. Stan faktyczny na 1 sierpnia 1944 r. dowództwa 1 KA wynosił 12 oficerów, 2 KA – 2 oficerów)

(5 i 6 DP znajdowały się w początkowym stadium organizacji. Stan faktyczny na 1 sierpnia 1944 r. 5 DP – 101 oficerów, 6 DP – 50 oficerów)

Jednostki zapasowe:

Jednostki kwatermistrzowskie:

  • 13 skład żywnościowy
  • 14 skład mundurowo-taborowy
  • 19 skład artyleryjski
  • 4 skład materiałów pędnych i smarów
  • 15 skład saperski
  • 16 skład łączności
  • 17 skład chemiczny
  • 7 szpital garnizonowy
  • 20 skład sanitarny
  • kursy sanitarne
  • pluton kąpielowo-dezynfekcyjny
  • 5 ambulans garnizonowy
  • 21 skład weterynaryjny
  • piekarnia polowa
  • kursy szoferów
  • punkt przesyłkowy

Szkoły i kursy oficerskie:

  • Centrum Wyszkolenia Armii
  • Szkoła Oficerów Polityczno-Wychowawczych
  • oficerska szkoła artylerii armii (w początkowym stadium organizacji).

Rozformowanie

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej dekadzie sierpnia 1944 Główny Sztab Formowania Armii Polskiej w ZSRR został przeniesiony do kraju wraz z podległymi mu instytucjami. Stał się on zalążkiem władz naczelnych i instytucji Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. Rozkazem Naczelnego Dowództwa WP nr 3 z 8 sierpnia 1944 Główny Sztab Formowania został rozwiązany, a na jego bazie oraz na bazie podległych mu instytucji utworzono[2].:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 157.
  2. Józef Margules [red.]: Z zagadnień rozwoju ludowego Wojska Polskiego. s. 43.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Józef Margules [red.]: Z zagadnień rozwoju ludowego Wojska Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
  • Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Wybór materiałów źródłowych, tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1958
  • Polski czyn zbrojny w II wojnie światowej, tom III Ludowe Wojsko Polskie 1943-1945, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1973, wyd. I
  • Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.