French
Deutsch8 Dywizjon Taborów – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1921 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | 8 szwadron taborów |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
8 Dywizjon Taborów – oddział taborów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
W okresie swojego istnienia jednostka przechodziła kilkakrotnie reorganizację. W 1923 dywizjon stacjonował w Toruniu, a w 1939 kadra 8 dywizjonu taborów stacjonowała w Lipnie.
Forowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]W 1923 dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VIII i stacjonował w Toruniu[1]. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr VIII[2].
1 października 1925, w związku z reorganizacją wojsk taborowych, dywizjon został przeformowany w 8 szwadron taborów. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[5][6][a].
12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 8 szwadron taborów został przeformowany w kadrę 8 dywizjonu taborów[6].
W 1939 kadra 8 dywizjonu taborów stacjonowała w Lipnie[8].
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]Organizacja dywizjonu w 1923[1]
- dowództwo dywizjonu
- cztery lub pięć szwadronów taborowych[b]
- skład i warsztat taborowy
- kadra szwadronu zapasowego
- kadra Okręgowego Szpitala Koni nr VIII w Toruniu[9]
- kolumny przewozowe
Obsada personalna
[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy dywizjonu i szwadronu oraz komendanci kadry
- ppłk tab. Edmund Schäffer (IV 1923[10][11][12] – 1 X 1925 → szef Szefostwa Taborów DOK VIII[13])
- mjr tab. Władysław Brunne-Selim (1 X 1925[14] – VII 1926 → szef Szefostwa Taborów DOK V[15])
- rtm. tab. Leon Oktawian Michalewski (p.o. VII[16] – XI 1926 → kwatermistrz szwadronu[17])
- kpt. tab. Franciszek Drwota (XI 1926[18] – 1 IV 1929 → kierownik referatu taborów Szefostwa Intendentury i Taborów OK VIII[19])
- kpt. tab. Czesław Sław-Góralik (XII 1929[20] – X 1930[7])
- mjr tab. Szymon Skoczylas (od X 1930[7][21])
- kpt. Stanisław Władysław Mężyk (był III 1939)
- Zastępcy dowódcy dywizjonu
- rtm. tab. Marian Metelski (1 X 1925[13][16] – XI 1926 → p.o. dowódcy 3 szw. tab.[18])
- rtm. tab. Leon Oktawian Michalewski (XI – XII 1926 → tymczasowo do dyspozycji szefa taborów OK VIII[24])
- rtm. tab. Ludwik Guzik (od XII 1926[24][25])
- komendant kadry – kpt. Mężyk Stanisław Władysław
- oficer mobilizacyjny – kpt. Sedlak Władysław
- oficer administracyjno-materiałowy – kpt. Satkiewicz Józef
Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej
[edytuj | edytuj kod]Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[28]
| Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
|---|---|---|---|---|
| Morawski Józef | podporucznik rezerwy | agronom | Katyń | |
| Tomaszewski Józef | podporucznik rezerwy | Katyń | ||
| Pęski Roman[29] | porucznik rezerwy | inżynier leśnictwa | Charków | |
| Sedlak Władysław[30] | kapitan | żołnierz zawodowy | (e) | Charków |
| Wawrzyniec Typrowicz | mjr tab. rez. dr | prawnik | notariusz we Lwowie | Charków |
| Dziewoński Mieczysław[31] | porucznik rezerwy | handlowiec | Kalinin | |
| Waligóra Czesław Teodor | porucznik rezerwy | ziemianin | wł. majątku Górki Tczewskie | BLK |
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 8 sk. szw. tab.”, czyli były 8 skadrowany szwadron taborów[7]
- ↑ Spośród dziesięciu dywizjonów połowa miała w swoim składzie pięć szwadronów, a pozostałe, w tym 4 dtab – cztery szwadrony[2]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[26].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Almanach oficerski 1923 ↓, s. 73.
- ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586-587.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199 wg autora nowa organizacja taborów została wprowadzona 1 listopada 1925 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230-231.
- ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 200.
- ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 20.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 832.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1393-1394.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 18 kwietnia 1923 roku, s. 257.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1035, 1039.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 945, 949.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 587.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 585, 587.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 231.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 3 listopada 1926 roku, s. 395.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 17 listopada 1926 roku, s. 401.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 124.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 392.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 789.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 21 listopada 1923 roku, s. 677.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 939, 949.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 7 grudnia 1926 roku, s. 429.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 516.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
- ↑ Dymek 2018 ↓, s. 100.
- ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 6825.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 7228.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 8734.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-08-18].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Przemysław Dymek: Zarys historii oddziałów żandarmerii i taborów Okręgów Korpusów VII i VIII w latach 1918-1939. Poznań: PIU Geoperitus, 2018. ISBN 978-83-951987-0-0.
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2/III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.