Abbijja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Abbijja lub Abijja (z hebr. Jahwe jest moim ojcem) – postać biblijna ze Starego Testamentu, królowa Judy, żona Achaza.

Druga Księga Królewska (18,2) i Druga Księga Kronik (29,1) podają, że była córką Zachariasza i matką króla Ezechiasza; pierwsze źródło zapisuje jej imię jako Abbijja drugie jako Abijja.

Według literatury rabinicznej ocaliła życie swojemu synowi Ezechiaszowi, którego Achaz chciał złożyć w ofierze Molochowi (Sanh. 63b).

• Bosak P. S., Abbijja, (w:) Postacie biblijne, Słownik – konkordancja, wyd. "W drodze", Poznań 1999, t. I, ISBN 83-7033-284-6.