Adam Kurowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adam Kurowski

„Artur”

pułkownik dyplomowany obserwator
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1897 Szamrajówka
Data i miejsce śmierci	9 października 1979 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1917–1945
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego Armia Krajowa
Jednostki	2 pułk lotniczy Wyższa Szkoła Lotnicza Armia „Poznań”
Stanowiska	dowódca eskadry dyrektor nauk szef sztabu lotnictwa armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Adam Kurowski ps „Artur” (ur. 18 listopada^?/30 listopada 1897 we wsi Szamrajówka, zm. 9 października 1979 w Warszawie) – pułkownik dyplomowany obserwator Wojska Polskiego.

Urodził się 30 listopada 1897 w rodzinie Władysława, ziemianina, i Marii z Górskich. Uczył się w Kijowie w Szkole Handlowej, a po jej ukończeniu otrzymał w 1916 świadectwo dojrzałości. Służył od kwietnia 1917 w 21 Brygadzie Artylerii armii rosyjskiej, a w kwietniu 1918 został zdemobilizowany i następnie krótko studiował na Politechnice w Kijowie^[1].

Przybył do kraju w listopadzie 1918 i od stycznia 1919 rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Był kolejno oficerem baterii, dowódcą plutonu i dowódcą baterii 2 pułku artylerii polowej od października 1920. Od października 1922 był uczniem w Szkole Obserwatorów i Strzelców Lotniczych w Toruniu, którą ukończył z drugą lokatą^[1]. 19 czerwca 1923 został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów aeronautycznych z równoczesnym wcieleniem do 2 pułku lotniczego w Krakowie^[2], w którym był kolejno obserwatorem eskadry, od lipca 1928 dowódcą eskadry i następnie od 1931 dowódcą dywizjonu. W Ogólnopolskim Konkursie Artystycznej Fotografii Lotniczej otrzymał w roku 1927 nagrodę^[1].

W latach 1931–1933 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie i od listopada 1933 był dublantem I oficera sztabu I Grupy Aeronautycznej, następnie od maja 1934 referentem i kierownikiem Wydziału Studiów w Dowództwie Lotnictwa. Przeniesiony we wrześniu 1935 do W.S.Woj., gdzie był wykładowcą, a od 1936 kierownikiem katedry lotnictwa^[1]. Od stycznia 1938 był w Wyższej Szkole Lotniczej dyrektorem nauk i zastępcą komendanta, a od marca 1939 w sztabie Armii „Poznań” oficerem odcinkowym lotnictwa. Publikował artykuły w „Przeglądzie Lotniczym” i w „Bellonie” oraz był współpracownikiem Encyklopedii Wojskowej (t. VI–VII, W. 1937–1939). Podczas kampanii wrześniowej 1939 był szefem sztabu (zastępcą dowódcy) lotnictwa Armii „Poznań”. Uczestniczył podczas bitwy nad Bzurą^[1]. 18 września pod Palmirami został ciężko ranny i leczył się w szpitalu w Modlinie, w którym przeszedł amputację nogi. Następnie leczył się w szpitalu jenieckim w Warszawie, z którego w kwietniu 1940 został zwolniony jako inwalida wojenny. Mieszkał kolejno w czasie okupacji przy ul. Koszykowej 79, al. Niepodległości 245 i ul. Puławskiej 103/105. Otrzymał jako inwalida koncesję na sklepik z winami i wódkami mieszczący się na Mariensztacie^[3][1].

W konspiracji początkowo działał w Biurze Informacji i Propagandy, a od 1942 był zastępcą pułkownika Bernarda Adameckiego, szefa Wydziału Lotnictwa Oddziału III Komendy Głównej AK. W kwietniu 1943, gdy szefem Wydziału Lotnictwa został pułkownik Roman Rudkowski ps. „Rudy", objął w tej komórce organizacyjnej kierownictwo nowo utworzonego działu operacyjnego. Używał wówczas pseudonimu „Artur”. Współpracował również z pismem młodzieży lotniczej „Wzlot”^[4][1].

Szef Wydziału Lotnictwa („52”) płk Bernard Adamecki we wniosku odznaczeniowym z 22 września 1944 pisał o nim:

Wraz z ludnością cywilną opuścił miasto po Powstaniu Warszawskim, a osiadł po wyzwoleniu kraju w Bytomiu, gdzie prowadził sklep z zabawkami oraz materiałami piśmiennymi^[5].

Wiceprezes okręgowego Związku Inwalidów Wojennych w latach 1945–1947, a później powrócił do Warszawy w 1950 i od sierpnia był w Wydawnictwie „Nasza Księgarnia” redaktorem, a od lipca 1958 redaktor w Wydziale Wydawniczo–Historycznym Wojskowego Inspektoratu Lotnictwa. Przeszedł na emeryturę we wrześniu 1964. Od 1956 był jednocześnie członkiem Komisji Historycznej Aeroklubu PRL, a od następnego roku był członkiem, później wiceprezesem Klubu Seniorów Lotnictwa Aeroklubu PRL^[6][5].

W 1979 redakcja Skrzydlatej Polski przyznała mu honorowe wyróżnienie Błękitne Skrzydła za całokształt wybitnej działalności pisarskiej i publicystycznej z historii polskiego lotnictwa wojskowego^[5].

Zmarł w Warszawie 9 października 1979^[5].

• major – 27 czerwca 1935 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 14. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki^[7],
• podpułkownik – 1939
• pułkownik – 11 listopada 1943

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – 1944
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych – (dwukrotnie 1919, 1920)
• Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938^[8]
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – 26 września 1944
• Krzyż Armii Krajowej – 1959
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” – 1968
• Odznaka i dyplom obserwatora lotniczego – 1923

• „Silniczek samozapłonowy do modeli latających. Na podstawie pracy A. Filippczewa «Kompressionnyj motor F-10»”, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1952.
• „Fotografia lotnicza”, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1955.
• „Lotnictwo armii «Poznań» i «Pomorze» w kampanii wrześniowej 1939 r.”, cz. 1, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (17), Warszawa 1960, s. 151-176.
• „Lotnictwo armii «Poznań» i «Pomorze» w kampanii wrześniowej 1939 r.”, cz. 2, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 6 (19), Warszawa 1961, s. 33-69.
• „Lotnictwo polskie w 1939 roku”, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1962.
• „Kraksy i wzloty. Wspomnienia lotnika”, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1965.
• „Bijcie się z nami, Messerschmitty”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1967, 1969.
• „Lotnicy w bitwie nad Bzurą”, Krajowa Agencja Wydawnicza RSW „Prasa, Książka, Ruch”, Warszawa 1975.
• „Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939”, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1978^[9].

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1945 T. 2. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 108-109. ISBN 83-211-0739-7.
• Jerzy Zarębski. Żołnierz historyk publicysta. „Skrzydlata Polska”. 13/1972, 26 marca 1972. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 

• Biogram Adama Kurowskiego na portalu „Bohaterowie Bitwy nad Bzurą”.