Adiunkt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2012-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Adiunkt (z niem. od łac. adiunctus „przyprzężony” od ad + iungo „przyprzęgam, przyłączam”^[1]) – stanowisko w polskich szkołach wyższych i placówkach naukowo-badawczych dla pracowników naukowych lub naukowo-dydaktycznych posiadających stopień naukowy doktora lub doktora habilitowanego. W odróżnieniu od samodzielnych pracowników nauki określani są czasem mianem pomocniczych pracowników nauki, ponieważ ustawa z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych (Dz.U. z 1958 r. nr 68, poz. 336, akt został uchylony 1 września 1982 r.) w art. 88 pkt. 3 mówiła, że ...Pomocniczym pracownikiem nauki jest osoba powołana na stanowisko asystenta, starszego asystenta lub adiunkta.

Kandydat na stanowisko adiunkta musi posiadać stopień naukowy doktora, wykazywać się aktywnością naukową udokumentowaną publikacjami w recenzowanych wydawnictwach o zasięgu krajowym bądź międzynarodowym i musi złożyć plany dalszej działalności naukowej. Ocenie podlega również działalność dydaktyczna kandydata^[2]. Zgodnie z nieobowiązującym już Prawem o szkolnictwie wyższym zatrudnienie na tym stanowisku osoby ze stopniem doktora następowało na okres do 8 lat^[3]. W związku z zaawansowaniem rozprawy habilitacyjnej, po uzyskaniu pozytywnej opinii Komisji, możliwe było przedłużenie zatrudnienia o dalsze 2 lata. Adiunkci bez stopnia doktora habilitowanego podlegali ocenie w czwartym i ósmym roku zatrudnienia na tym stanowisku. Adiunkci ze stopniem doktora habilitowanego byli oceniani co 4 lata.

Wysokość minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego, premii i dodatków pracowników zatrudnionych w uczelni publicznej reguluje poprzez rozporządzenie Minister Edukacji i Nauki^[4].

W USA i wielu krajach anglosaskich nie istnieje odpowiednik pozycji adiunkta. Często porównywana do pozycji adiunkta jest pozycja assistant professor, która zakresem zadań nie różni się od niej. W Niemczech adiunktowi odpowiada Juniorprofessor. Częstą pomyłką jest tłumaczenie stanowiska adiunkta jako adjunct professor, która to rola jest jednak zarezerwowana dla wykładowców, którzy w wymiarze nieprzekraczającym połowy etatu prowadzą zajęcia lub badania naukowe.

Adiunkt – oznacza również stopień w niektórych zawodach np. w służbie bibliotecznej (adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji i informacji naukowej)^[3], muzealnictwie lub leśnictwie.

Zobacz hasło adiunkt w Wikisłowniku