Al-Anam – Wikipedia, wolna encyklopedia

Al-Anam (arab. ‏ٱلأنعام‎, al-ʾanʿām^[1], pol. Trzody^[2]) – szósta sura Koranu. Składa się ze 165 wersetów - ajatów. Jest to sura mekkańska i przyjmuje się, że została objawiona w całości w ostatnim roku okresu mekkańskiego^[3]. Jedna z najdłuższych sur Koranu.

Nazwa sury jest zaczerpnięta z wersetów 136-139, w których są krytykowane przesądy politeistów dotyczące różnego rodzaju trzód i ich mięsa. Podobnie jak w przypadków nazw większości sur w Koranie nazwa Anam nie opisuje tematu całej sury. Jest swego rodzaju słowem-kluczem, którego zwyczajowo używano, aby odróżnić tę surę od innych^[4].

• Allah
• Niewierzący
• Ludzie Księgi (Żydzi i Chrześcijanie)
• fałszywe bożki
• trzody
• Ibrahim (Abraham)
• Prorok Muhammad (Mahomet) - nie bezpośrednio z imienia
• Isaac (Izajasz)
• Jacob (Jakub)
• Nuh (Noe)
• Dałud (Dawid)
• Sulejman (Salomon)
• Job (Hiob)
• Yusuf (Józef)
• Musa (Mojżesz)
• Harun (Aaron)
• Zakarijja (Zachariasz)
• Yahya (Jan Chrzciciel)
• Isa (Jezus)
• Ilias (Eliasz)
• Lut (Lot)
• Dżiny
• Szatan
• Ludzie

• Apel do wyznawców judaizmu i chrześcijaństwa o uznanie Koranu i Mahometa jako Objawienia od Boga Jedynego - Allaha
• Wszechmoc Allaha
• Allah, a fałszywe bożki
• Allah zabiera dusze ludzi podczas snu
• historia Ibrahima (Abrahama)
• krytyka przesądów związanych z trzodami