Hud (sura) – Wikipedia, wolna encyklopedia

	Informacje w projektach siostrzanych
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Teksty źródłowe w Wikiźródłach
	Cytaty w Wikicytatach
	Definicje słownikowe w Wikisłowniku

Hud
Znaczenie nazwy	Hud
Numer	11
Liczba aja	123
Miejsce objawienia	Mekka

Hud^[1]^[2] (arab. ‏هود‎) – 11. sura Koranu. Zaliczana jednomyślnie do sur mekkańskich^[3], czyli objawionych przed Hidżrą. Sura jest jedną z 29 sur, które zaczynają się od muqattaʿat, lub „tajemniczych liter”.

Pochodzenie nazwy sury

Nazwa sury jest zaczerpnięta z wersetów (ajatów) 50–60, w których jest opisana historia proroka Huda i jego ludu^[4]:

W tłumaczeniu Józefa Bielawskiego^[1]:

„50. I wysłaliśmy do ludu Ad ich brata Huda. On powiedział: „O ludu mój! czcijcie Boga! Nie ma dla was boga oprócz Niego! Wy tylko zmyślacie kłamstwa.”

W tłumaczeniu Musy Çaxarxana Czachorowskiego^[2]:

„50. I posłaliśmy do ludu Ad ich brata, Huda. On powiedział: „O ludu mój! Czcijcie Boga! Nie ma dla was innego boga oprócz Niego. Wy tylko wymyślacie kłamstwa.”

Podobnie jak w przypadków nazw większości sur w Koranie), nazwa Hud nie opisuje tematu całej sury. Jest swego rodzaju słowem-kluczem, którego zwyczajowo używano, aby odróżnić tę surę od innych^[4].

Główne wątki i postaci w surze Hud

Allah opiekuje się wszystkim stworzeniami i zaopatruje je w to, czego potrzebują
Allah stworzycielem Ziemi i niebios
Koran zesłaniem pochodzącym od Allaha, a nie od Mahometa
historia proroka Huda i jego ludu
historia proroka Nuha i jego ludu
historia proroka Saliha i jego ludu
anioły informują proroka Ibrahima (Abrahama), że zostanie ojcem
historia proroka Luta i jego ludu, zniszczenie miasta
historia proroka Szuhajba i jego ludu Madianitów
wzmianki o Musie (Mojżeszu)^[5]^[6]