Aleksander Maria Szeptycki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksander Szeptycki

Aleksander Maria Dominik
Szeptycki
Rodzina	Szeptyccy
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1866 Przyłbice
Data i miejsce śmierci	19 czerwca 1940 Zamość
Ojciec	Jan Kanty Szeptycki
Matka	Zofia Fredro
Żona	Izabella Sobańska z Sumówki
Dzieci	Maria Teresa (1894–1976) Zofia Stanisława (1896–1917) Teresa Maria FMM (1897-1992) Róża Maria (1899–1937) Jadwiga Maria (1901–1990) Katarzyna Maria (1905–1997) Jan Kazimierz (1907–1994)
Odznaczenia

Aleksander Maria Dominik Szeptycki hr. Szeptycki z Przyłbic herbu własnego Szeptycki na Rusi Czerwonej (ur. 4 sierpnia 1866 w Przyłbicach, zm. 19 czerwca 1940 w Zamościu) – polski ziemianin.

Był wyznania rzymsko–katolickiego. Brat błogosławionego Klemensa (Kazimierza Marii) (archimandryty Studytów), Stanisława (generała Wojska Polskiego), Andrzeja (Romana Aleksandra Marii) (metropolity lwowskiego obrządku wschodniego) i Leona (ziemianina).

1 października 1893 roku poślubił w Sumówce na Podolu Izabellę Sobańską (1870-1933) córkę Kazimierza i Marii z Potulickich. Mieli siedmioro dzieci.

Właściciel dóbr Łaszczów, Grodysławice, Pukarzów, Zimno, Czerkasy, Podhajce, Nadolce, Hopkie, Ruda Żelazna oraz Łabunie. Fundator wraz z żoną zakonu Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi, którym podarował w 1922 roku łabuński pałac wraz z parkiem i gospodarstwem rolnym.

W 1937, jako prefekt Sodalicji Mariańskiej ziemi zamojskiej, został odznaczony papieskim orderem Pro Ecclesia et Pontifice^[1].

Był teściem błogosławionego Stanisława Kostki Starowieyskiego.

Został zamęczony przez Gestapo 19 czerwca 1940 roku w Rotundzie Zamojskiej – niemieccy oprawcy kazali mu biegać bez ustanku, aż umarł na zawał serca. Był on jedną z ofiar skierowanej przeciw polskim elitom niemieckiej Akcji AB.