Aleksandr Jelizarow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksandr Jelizarow
Александр Елизаров
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 marca 1952
Wiazowka

Klub

Trud Moskwa

Debiut w PŚ

14.01 1978, Ruhpolding (10. miejsce – sprint)

Pierwsze punkty w PŚ

14.01 1978, Ruhpolding
(10. miejsce – sprint)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Innsbruck 1976 biathlon
(sztafeta)
brąz Innsbruck 1976 biathlon
(b.indywidualny)
Mistrzostwa świata
złoto Vingrom 1977 sztafeta
srebro Anterselva 1975 sprint
srebro Anterselva 1975 sztafeta
srebro Anterselva 1976 sprint
Odznaczenia
Order „Znak Honoru” Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Aleksandr Matwiejewicz Jelizarow (ros. Александр Матвеевич Елизаров, ur. 7 marca 1952 we wsi Wiazowka, obwód penzeński) – radziecki biathlonista, dwukrotny medalista olimpijski i trzykrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1973 roku, kiedy zdobył złoty medal w sprincie podczas mistrzostw ZSRR. Dwa lata później wystartował na mistrzostwach świata w Anterselvie, zdobywając w tej samej konkurencji srebrny medal. Rozdzielił tam na podium swojego rodaka, Nikołaja Krugłowa i Klausa Sieberta z NRD. Ponadto wspólnie z Aleksandrem Uszakowem, Aleksandrem Tichonowem i Nikołajem Krugłowem zajął też drugie miejsce w sztafecie.

W 1976 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku. W biegu indywidualnym zajął trzecie miejsce, osiągając trzeci czas biegu i notując 3 niecelne strzały. Wyprzedzili go jedynie Nikołaj Krugłow i Heikki Ikola z Finlandii. Następnie wspólnie z Krugłowem, Tichonowem i Iwanem Biakowem zdobył złoty w sztafecie. Były to jego jedyne starty olimpijskie. Z uwagi na nieobecność sprintu w programie olimpijskim rozegrano w 1976 roku również mistrzostwa świata w Anterselvie. Zawodnicy rywalizowali tam wyłącznie w sprincie, który Jelizarow ukończył na drugiej pozycji, za Tichonowem, a przed Krugłowem.

Brał też udział w mistrzostwach świata w Vingrom w 1977 roku, gdzie był siedemnasty w sprincie. Za to wraz z Aleksandrem Uszakowem, Nikołajem Krugłowem i Aleksandrem Tichonowem zdobył złoto w sztafecie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 14 stycznia 1978 roku w Ruhpolding, zajmując 10. miejsce w sprincie. Tym samym już w debiucie zdobył pierwsze punkty. Nigdy nie stanął na podium zawodów tego cyklu, najlepszy wynik notując 1 kwietnia 1978 roku w Sodankylä, gdzie był szósty w biegu indywidualnym. W klasyfikacji generalnej sezonu 1977/1978 był dziesiąty.

W 1976 roku został odznaczony odznaką Zasłużonego Mistrza Sportu i orderem „Znak Honoru”[1]. Po zakończeniu kariery pracował jako trener, prowadził między innymi juniorską reprezentację ZSRR w latach 1980-1985.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1976 Innsbruck 3. nd. nd. nd. 1. nd.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1975 Anterselva 2. nd. nd. 2. nd.
1976 Anterselva nd. 2. nd. nd. nd. nd.
1977 Vingrom 17. nd. nd. 1. nd.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
1977/1978 10.

Miejsca na podium chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]

Jelizarow nigdy nie stanął na podium zawodów PŚ.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]