Ambroży (Zertis-Kamienski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	17 listopada 1753
Miejscowość	Moskwa
Miejsce	Sobór Zaśnięcia Matki Bożej
Konsekrator	Platon (Malinowski)
Konsekrowani biskupi
Antoni (Zybielin)	10 października 1770

Ambroży
	Andrej Zertis-Kamienski
	Arcybiskup moskiewski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	17 października 1708 ; Niżyn
Data i miejsce śmierci	16 września 1771 ; Moskwa
Miejsce pochówku	Cmentarz Doński↗
	Arcybiskup moskiewski
Okres sprawowania	1768–1771
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1739
Diakonat	do 1742
Prezbiterat	do 1742
Chirotonia biskupia	17 listopada 1753
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ambroży, imię świeckie Andriej Stiepanowicz Zertis-Kamienski (ur. 6 października^?/17 października 1708 w Niżynie, zm. 5 września^?/16 września 1771 w Moskwie) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Ukończył szkołę bracką przy monasterze Objawienia Pańskiego w Kijowie, następnie w latach 1728–1733 kontynuował naukę w Lwowskiej Akademii Duchownej. W 1733 podjął dalsze studia w Akademii Słowiańsko-Grecko-Łacińskiej w Moskwie. W 1739 złożył wieczyste śluby mnisze i został wykładowcą seminarium przy Ławrze św. Aleksandra Newskiego w Petersburgu. W 1742 został jego prefektem. Posiadał gruntowne wykształcenie teologiczne, władał łaciną, językami hebrajskim i greckim.

W 1743, lub w 1748 został przełożonym monasteru Nowe Jeruzalem i stałym członkiem Świątobliwego Synodu Rządzącego. Przyczynił się do renowacji klasztoru, którym kierował. 17 listopada 1753 miała miejsce jego chirotonia na biskupa perejasławskiego i dmitrowskiego. W 1761 został biskupem sarskim i podońskim, zaś trzy lata później tytuł uległ zmianie na arcybiskupa krutickiego. Jako członek Świątobliwego Synodu Rządzącego uczestniczył w 1763 w sądzie nad metropolitą rostowskim Arseniuszem, który zakończył się pozbawieniem go wszystkich godności duchownych. W 1768 został arcybiskupem moskiewskim. Zainicjował remont cerkwi w obrębie Kremla moskiewskiego: soboru św. Michała Archanioła, soboru Zaśnięcia Matki Bożej i soboru Zwiastowania oraz monasteru Czudowskiego.

16 września 1771 został zamordowany przez tłum uczestników zamieszek, jakie wybuchły w Moskwie w czasie epidemii dżumy. Zabójcy arcybiskupa wdarli się do jego rezydencji w monastyrze Dońskim po tym, gdy nakazał on czasowo usunąć z ogólnodostępnej kaplicy cudowną Bogolubowską Ikonę Matki Bożej^[1] i zamknąć kasę, w której składane były datki wiernych. Duchowny zamierzał w ten sposób powstrzymać dalsze rozprzestrzenianie się epidemii, któremu sprzyjało gromadzenie się ludzi w cerkwi. Jego zamiary zostały odczytane jako chęć przejęcia datków.

Pochowany w monastyrze Dońskim.

Przypisy

↑ J. Lebiediewa, Московская церковь Всех Святых на Кулишках. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].

Bibliografia

Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego

[1] J. Lebiediewa, Московская церковь Всех Святых на Кулишках. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].

[lt-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j p.o. zast. locum tenens

[1]

[A]

Eparchia peresławska	Innocenty Irkucki (1721–1727) Arseniusz (Mohylański) (1744–1752) Serapion (Łatoszewicz) (1753) Ambroży (Zertis-Kamienski) (1753–1761) Sylwester (Stragorodski) (1762–1768) Gennadiusz (Kratinski) (1768–1773) Antonij (Rumowskij) (1774–1776) Fieofiłakt (Gorskij) (1776–1788)
peresławsko-zaleski wikariat diecezji jarosławskiej	Innocenty (Figurowski) (1902–1918) Damian (Woskriesienski) (1918–1927) Leonid (Antoszczenko) (1927–1932)
peresławsko-zaleski wikariat diecezji włodzimierskiej	Anatol (Aksionow) (1998)
Eparchia peresławska	Teodor (Kazanow) (2015–2018) Teoktyst (Igumnow) (od 2018)

Metropolici Moskwy (1448–1589)	Jonasz (1448–1461) Teodozjusz (1461–1464) Filip I (1464–1473) Geronty (1473–1489) Zozym (1490–1494) Szymon (1495–1511) Warłam (1511–1521) Daniel (1522–1539) Joazaf (1539–1542) Makary (1542–1563) Atanazy (1564–1566) Filip II (1566–1568) Cyryl (1568–1572) Antoni (1572–1581) Dionizy II (1581–1587) Hiob (1587–1589)
Patriarchowie Moskwy (Pierwszy okres funkcjonowania) (1589–1700)	Hiob (1589–1605) Ignacy (1605–1606) (wykreślony pośmiertnie) Hermogen (1606–1612) Efrem (1612–1613^[A]) Jonasz (1613–1619^[A]) Filaret (1619–1633) Joazaf I (1634–1640) Józef (1642–1652) Nikon (1652–1666) Joazaf II (1667–1672) Pitirim (1672–1673) Joachim (1674–1690) Adrian (1690–1700) Stefan (Jaworski) (1700–1721^[A]) Świątobliwy Synod Rządzący (1721–1917)
Arcybiskupi i metropolici w okresie synodalnym (1742–1917)	Józef (Wołczański) (1742–1745) Platon (Malinowski) (1745–1754) Tymoteusz (Szczerbacki) (1757–1767) Ambroży (Zertis-Kamienski) (1768–1771) Platon (Lewszyn) (1775–1811) Augustyn (Winogradski) (1811–1819) Serafin (Głagolewski) (1819–1821) Filaret (Drozdow) (1821–1867) Innocenty (Wieniaminow-Popow) (1868–1879) Makary (Bułgakow) (1879–1882) Joannicjusz (Rudniew) (1882–1891) Leoncjusz (Lebiedinski) (1891–1893) Sergiusz (Lapidiewski) (1893–1898) Włodzimierz (Bogojawleński) (1898–1912) Makary (Niewski) (1912–1917)
Patriarchowie Moskwy (Drugi okres funkcjonowania) (od 1917)	Tichon (1917–1925) Piotr (1925^[A]) Sergiusz (1925–1926^[A]) Józef (1926^[A]) Serafin (1926–1927^[A]) Sergiusz (1927–1943^[A]) Sergiusz (1943–1944) Aleksy I (1945–1970) Pimen (1971–1990) Filaret (1990^[A]) Aleksy II (1990–2008) Cyryl I (2008–2009^[A]; od 2009)