Aminy alifatyczne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aminy alifatyczne – grupa organicznych związków chemicznych z grupy amin, w których grupa aminowa jest przyłączona bezpośrednio do łańcucha alifatycznego.

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Zasadowość prostych nasyconych amin alifatycznych jest nieco większa niż amoniaku. Ich pKa wynosi ok. 10–11 (dla amoniaku pKa = 9,3) i mieści się w tym zakresie niezależnie od rzędowości aminy. Jest ona ok. 5–6 rzędów wielkości wyższa niż zasadowość amin aromatycznych (np. dla aniliny pKa = 4,6) i heterocyklicznych (np. dla pirydyny pKa = 5,2)[1].

Właściwości fizykochemiczne przykładowych amin[2]
Nazwa Wzór strukturalny Rozpuszczalność
[g/100 g H
2
O
]
Temp. topn.
[°C]
Temp. wrz.
[°C]
pKa Rzędowość
Metyloamina 1156 −93 −7 10,6 I
Etyloamina mieszalna −81 17 10,7 I
Dietyloamina mieszalna[3] −50 56 11,0 II
Trietyloamina 6,9[4] −12 90 10,6 III
Cykloheksyloamina(inne języki) mieszalna[5] −18[5] 134 10,6 I
Piperydyna mieszalna −42 106 11,2 II

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Istnieje wiele metod otrzymywania amin alifatycznych[6]:

6NH
3
+ 6CH
3
CH
2
I
CH
3
CH
2
NH+
2
I
+ (CH
3
CH
2
)
2
NH
+
I
+ (CH
3
CH
2
)
3
N
+
I
+ 3NH
4
I
Z otrzymanych soli można wydzielić wolne aminy działaniem zasady, np. roztworem NaOH (np. CH
3
CH
2
NH+
2
I
+ NaOH → CH
3
CH
2
NH
2
+ NaI + H
2
O
). Pomimo powstawania mieszaniny amin o różnej rzędowości, metoda ta ma znaczenie syntetyczne, gdyż można je stosunkowo łatwo rozdzielić za pomocą destylacji frakcyjnej.
CH
3
(O)NH
2
+ Br
2
+ 4NaOH → CH
3
NH
2
+ 2NaBr + Na
2
CO
3
+ 2 H
2
O
CH
3
(O)N=NN + H
2
O → CH
3
NH
2
+ N
2
↑ + CO
2
R
2
C=NOH
+ H
2
O → RNH
2
+ RCOOH
CH
3
NO
2
+ 3H
2
→ CH
3
NH
2
+ 2H
2
O
CH
3
CN
+ [H] (np
.
LiAlH
4
) → CH
3
NH
2
CH
3
C(O)N(CH
2
CH
3
)
2
+ [H] (np
.
LiAlH
4
) → (CH
3
CH
2
)
3
N + H
2
O

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Roberts i Caserio 1969 ↓, s. 657, 664–666.
  2. Roberts i Caserio 1969 ↓, s. 457.
  3. Diethylamine, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 8021 [dostęp 2024-01-04] (ang.).
  4. Triethylamine, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 8471 [dostęp 2024-01-04] (ang.).
  5. a b Cyclohexylamine, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 7965 [dostęp 2024-01-04] (ang.).
  6. Roberts i Caserio 1969 ↓, s. 666–678.
  7. Roberts i Caserio 1969 ↓, s. 666–669.
  8. Roberts i Caserio 1969 ↓, s. 669–670.
  9. Roberts i Caserio 1969 ↓, s. 670.
  10. Roberts i Caserio 1969 ↓, s. 671–672.
  11. a b Roberts i Caserio 1969 ↓, s. 672–678.
  12. Roberts i Caserio 1969 ↓, s. 549.
  13. Roberts i Caserio 1969 ↓, s. 549–550.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • J.D. Roberts, M.C. Caserio, Chemia organiczna, Warszawa: PWN, 1969.