Ampułka (religia) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Ampułki – katolickie naczynia liturgiczne, w których przechowywane jest wino i woda[1]. Używane w liturgii podczas przygotowania darów, gdy kapłan wlewa do kielicha wino i wodę, a następnie obmywa palce swoich dłoni (lavabo). Ampułek używa się również do puryfikacji kielicha, puszek i pateny.
Ampułki są wykonane ze szkła, metalu lub ceramiki. Zwykle posiadają zamknięcia chroniące przed owadami i zanieczyszczeniami. Ze względu na podobny kolor wody i białego wina, aby przeciwdziałać pomyłce są czasem oznaczone literami: V (vinum - wino) i A (aqua - woda) lub czerwoną wstążką oznacza się ampułkę z winem. Umieszczane są na szklanej lub metalowej tacy. Przed Mszą Świętą są przygotowane na stoliku, nazywanym kredencją. Ministranci podają je kapłanowi w czasie przygotowania darów, w czasie uroczystych liturgii wierni przynoszą je do ołtarza w procesji z darami. W obrządku zachodnim używa się wyłącznie wina białego, w obrządku wschodnim czerwonego - w obu przypadkach wino musi być czyste, pozbawione dodatków czy konserwantów[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Ks. Jacek Zjawin , Słowniczek liturgiczny: Ampułki i ich zawartość, „Przewodnik Katolicki” (6), 2007 [dostęp 2024-07-18] (pol.).