Andrzej (Petkow) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej

Андрей

Stojan Petkow
Metropolita nowojorski
Kraj działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1886 Wraczesz, Księstwo Bułgarii
Data i miejsce śmierci	9 sierpnia 1972 Sofia, Bułgaria
Metropolita nowojorski
Okres sprawowania	1963–1972
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Bułgarski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	14 grudnia 1928
Diakonat	15 grudnia 1928
Prezbiterat	16 grudnia 1928
Chirotonia biskupia	20 kwietnia 1929
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej, imię świeckie Stojan Nikołow Petkow (ur. 31 grudnia 1886 we Wraczeszu, zm. 9 sierpnia 1972 w Sofii) – bułgarski biskup prawosławny.

W latach 1903–1909 uczył się w seminarium duchownym w Sofii, po czym wyjechał do Rosji na studia na Moskiewskiej Akademii Duchownej. Przerwał naukę, by wrócić do kraju i walczyć w wojnach bałkańskich. Następnie powtórnie udał się do Moskwy. Podczas I wojny światowej, w latach 1914–1915, był sanitariuszem w armii rosyjskiej. W 1916 ukończył studia teologiczne i przez dwa kolejne lata pracował w Piotrogrodzie jako nauczyciel. Po rewolucji październikowej wrócił do Bułgarii^[1].

W 1919 został zatrudniony na stanowisku sekretarza, a następnie inspektora w wydziale wyznań bułgarskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W latach 1921–1926 wykładał w seminarium duchownym w Sofii, zaś przez trzy kolejne lata kierował wydziałem oświaty i kultury przy Świętym Synodzie Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego^[1]. 14 grudnia 1928 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Andrzej. Dzień później został wyświęcony na diakona, 16 grudnia – na kapłana, zaś 19 grudnia otrzymał godność archimandryty^[1].

20 kwietnia 1929 przyjął chirotonię biskupią z tytułem biskupa welickiego i został wikariuszem metropolii warneńskiej i wielkopresławskiej. W 1937 Święty Synod skierował go do służby duszpasterskiej w Stanach Zjednoczonych, gdzie miał opiekować się bułgarską diasporą^[1].

W 1942 przybył do Stambułu w celu zorganizowania pogrzebu biskupa gławinickiego Klemensa, namiestnika Egzarchatu Bułgarskiego w Konstantynopolu. Pozostał w Turcji przez trzy lata, pełniąc obowiązki namiestnika egzarchatu. W 1945 razem z metropolitami newrokopskim Borysem i tyrnowskim Sofroniuszem prowadził negocjacje z Patriarchatem Konstantynopolitańskim w sprawie uznania kanoniczności Cerkwi bułgarskiej. Po pomyślnym zakończeniu rozmów ponownie wyjechał do Stanów Zjednoczonych^[1].

26 lipca 1947 sobór duchowieństwa i świeckich bułgarskiej metropolii w Stanach Zjednoczonych wybrał biskupa Andrzeja na bułgarskiego metropolitę amerykańskiego. Sobór odbył się bez zgody Świętego Synodu Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego, który pod bezpośrednim naciskiem władz bułgarskich nie uznał tego wyboru. Dopiero w 1963 Synod uznał, że metropolita Andrzej kanonicznie kierował amerykańskimi strukturami Kościoła. Utworzył wówczas trzy eparchie – amerykańską, kanadyjską i australijską, powołując Andrzeja na zwierzchnika pierwszej z nich z tytułem metropolity nowojorskiego. W Stanach Zjednoczonych metropolita Andrzej tworzył nowe bułgarskie parafie, stowarzyszenia religijno-kulturalne i oświatowe. Był autorem szeregu prac teologicznych^[1].

Zmarł w 1972 w Sofii i został pochowany w cerkwi św. Jana Rylskiego w Tyrgowiszte^[1].