Andrzej Samsonowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Samsonowicz

„Xiążę”, „Książę”

porucznik
Data i miejsce urodzenia	18 września 1922 Warszawa
Data i miejsce śmierci	14/15 września 1944 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	od 1939
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Formacja	Szare Szeregi
Jednostki	Batalion „Zośka”
Stanowiska	zastępca dowódcy 1 drużyny plutonu „Felek”, od 24 sierpnia 1944 szósty dowódca plutonu „Alek” kompanii „Rudy” Batalionu „Zośka”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: powstanie warszawskie †
Odznaczenia

Andrzej Samsonowicz ps. „Xiążę”, „Książę” (ur. 18 września 1922 w Warszawie, zginął w noc z 14/15 września 1944 tamże) – porucznik AK, 6. dowódca II plutonu „Alek” 2. kompanii „Rudy” w batalionie „Zośka”, powstaniec warszawski. Odznaczony orderem Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Urodził się w rodzinie Jana Samsonowicza i Henryki z Korwin Krukowskich, absolwentki Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Petersburskiego, nauczycielki chemii i geografii w Liceum im. Juliusza Słowackiego. Brat Hanny i Henryka.

Uczęszczał do Liceum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie, gdzie uzyskał maturę w 1939 roku. W Liceum Zamoyskiego wstąpił też do harcerstwa i został harcerzem, a potem zastępowym 2. WDH im. Tadeusza Reytana. Podczas okupacji studiował w Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego dra Jana Zaorskiego.

Do Grup Szturmowych Szarych Szeregów dostał się za sprawą Kazimierza Łodzińskiego. Brał udział w akcjach:

• akcja Góral (12 sierpnia 1943 r.) – sanitariusz
• akcja Taśma (20 sierpnia 1943 r.) – grupa III atakująca budynek szkolny
• Akcja Wilanów (26 września 1943 r.) – grupa „posterunek I”, likwidująca żandarmerię niemiecką oraz policję granatową; podczas tej akcji został ranny w głowę
• akcja „Pogorzel” (23/24 października 1943 r.) – wysadzanie pociągu z wojskiem
• akcja Jula pod Rogoźnem (5/6 kwietnia 1944 r.) – przerwanie ruchu kolejowego na linii Rzeszów-Przeworsk

W maju 1944 roku ukończył Szkołę Podchorążych „Agricola” z czwartą lokatą.

W powstaniu warszawskim walczył na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. Należał do ośmioosobowej grupy (m.in. Jerzy Gawin, Irena Kołodziejska, Tadeusz Sumiński) odciętej od batalionu w czasie walk na wolskich cmentarzach, która przeszła przez rejony zajęte przez Niemców i znalazła się w Kampinosie, a po dwóch tygodniach dołączyła do baonu, walczącego na Starówce.

Zginął w nocy z 14 września na 15 września podczas przygotowywania desantu dla LWP, w pobliżu statku Bajka.

• Polegli w powstaniu warszawskim po stronie polskiej

• Barbara Wachowicz, „To „Zośki” wiara!, gawęda o Harcerskim Batalionie AK „Zośka” (część 2)”, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2005, ISBN 83-7399-030-5.
• Anna Borkiewicz-Celińska: Batalion „Zośka”. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990. ISBN 83-06-01851-6. Brak numerów stron w książce

• Muzeum Powstania Warszawskiego. Powstańcze biogramy. Andrzej Samsonowicz „Xiążę”
• Andrzej Samsonowicz na Wirtualnym Murze Pamięci