Antoniów (gmina Żarnów) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy wsi w powiecie opoczyńskim. Zobacz też: inne lokalizacje.

Antoniów

wieś
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	opoczyński
Gmina	Żarnów
Liczba ludności (2021)	90[2]
Strefa numeracyjna	44
Kod pocztowy	26-330[3]
Tablice rejestracyjne	EOP
SIMC	0557599[4]
Położenie na mapie Polski Antoniów
Położenie na mapie województwa łódzkiego Antoniów
Położenie na mapie powiatu opoczyńskiego Antoniów
Położenie na mapie gminy Żarnów Antoniów
51°12′47″N 20°10′28″E/51,213056 20,174444[1]

Antoniów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów^[4][5].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa piotrkowskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Miłosierdzia Bożego w Chełstach^[6].

Tereny, na których leży Antoniów, wchodziły w skład dóbr Machory. Były to: Adamów, Chełsty, Młynek, Myślibórz, Wesoła (obecnie część Żarnowa), Wyszyna oraz dobra Sulborowice.

Wspomniane tereny w XVIII wieku były własnością rodu Dołęgów, a na początku XIX wieku należały do Dembińskich.

W 1814 r. dobra zakupił na licytacji znany warszawski przemysłowiec żydowskiego pochodzenia Samuel Antonii Fraenkel.

W 1826 roku małżonkowie Atalia i Samuel Fraenkel sprzedali synowi Atalii, Ludwikowi Laskiemu Machory, Młynek, Marcinków, Adamów, Chełsty, Wyszynę, Piasek (Tama) oraz Sulborowice w powiecie koneckim.

W 1862 r. dobra Machory oraz Klew i Sulborowice stały się własnością Antoniego Laskiego i Ludwiki z Laskich, małżonki Rudolfa Beningsena. Wtedy to powstały nowe kolonie. Były to: Antoniów – nazwa pochodzi prawdopodobnie od założyciela, Cegielnia, Jasin (Jasion), Maliny (prawdopodobnie Malenie), Dąbrowa (Nowa Góra), oraz Podlesie. Miejscowości te zostały utworzone w obrębie folwarku Machory.

W 1862 roku nowo powstała kolonia Antoniów posiadała obszar 258 morgów, gdzie osiadło 9 osadników. Byli to: Jan Boćko, Januszewski, Antoni Januszewski, Stanisław Łącki, Franciszek Mijas, Kajetan Milak, Marcin Roszkowski, Józef Skibicki i Maciej Wiaderny.

Ostatnim prywatnym właścicielem tych ziem był Ludwik Bayer, który pod koniec XIX w. uruchomił w Machorach fabrykę kafli i tektury.

• Bohdan Baranowski - Instrukcje gospodarcze dla dóbr magnackich i szlacheckich z XVII-XIX wieku Tom 1 - Wyd. Zakład Narodowy im Ossolińskich, 1958
• Polskie Towarzystwo Ludoznawcze. Oddział w Łodzi - Łódzkie studia etnograficzne Tomy 21-23 - Wydawca Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Oddział w Łodzi, 1982

• Antoniów 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 42 .