Dłużniewice – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2021) | 68[2] |
Strefa numeracyjna | 44 |
Kod pocztowy | 26-330[3] |
Tablice rejestracyjne | EOP |
SIMC | 0557665[4] |
Położenie na mapie gminy Żarnów | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego | |
Położenie na mapie powiatu opoczyńskiego | |
51°15′53″N 20°06′33″E/51,264722 20,109167[1] |
Dłużniewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów[4][5].
Prywatna wieś szlachecka Dłużniowice, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie opoczyńskim województwa sandomierskiego[6]. W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dłużniewice, po jej zniesieniu w gromadzie Żarnów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
18 marca 1799 roku w Dłużniewicach urodził się Józef Święcicki – ostatni dowódca 4. Pułku Piechoty Liniowej ("czwartaków").
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Miłosierdzia Bożego w Chełstach[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 24321
- ↑ Wieś Dłużniewice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-02-20] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 225 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dłużniewice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 41 .