Arseniusz (Izotow) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	8 lutego 1895
Konsekrator	Palladiusz (Rajew-Pisariew)
Współkonsekratorzy	Sergiusz (Lapidiewski), Teognost (Lebiediew), Flawian (Horodecki), Antoni (Wadkowski), Nikander (Mołczanow), Nazariusz (Kiriłłow)
Współkonsekrowani biskupi
Antoni (Abaszydze)	23 kwietnia 1902

Arseniusz
	Aleksiej Izotow
	Biskup suchumski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1823 ; Ostaszków
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1909 ; okolice Tweru
	Biskup suchumski
Okres sprawowania	1895–1909
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	19 grudnia 1880
Prezbiterat	1858
Chirotonia biskupia	8 lutego 1895
	Multimedia w Wikimedia Commons

Arseniusz, imię świeckie Aleksiej Fieodorowicz Izotow (ur. 29 grudnia 1822^?/10 stycznia 1823 w Ostaszkowie, zm. 3 kwietnia^?/16 kwietnia 1909 w Monasterze Żełtykowskim k. Tweru) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Twerze (1845), następnie instytut rolniczy. Od 1847 wykładał nauki ścisłe w seminarium duchownym w Twerze, był także asystentem inspektora seminarium. Święcenia kapłańskie przyjął w 1858, został skierowany do pracy duszpasterskiej w cerkwi przy monasterze Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Twerze. Od 1874 służył w cerkwi św. Jana Chrzciciela w Twerze. W 1878 otrzymał godność protoprezbitera^[1].

19 grudnia 1880 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Arseniusz. W roku następnym otrzymał godność ihumena i został przełożonym pustelni św. Mikołaja w Tieriebieniu. W 1884 podniesiony do godności archimandryty. Od 1885 do 1893 służył w cerkwi przy ambasadzie rosyjskiej w Konstantynopolu. Po powrocie do Rosji został przełożonym Monasteru Simonowskiego^[1]. Chirotonię biskupią przyjął 8 lutego 1895 z rąk konsekratorów: metropolity petersburskiego Palladiusza, metropolity moskiewskiego Sergiusza, arcybiskupów nowogrodzkiego Teognosta, warszawskiego i nadwiślańskiego Flawiana, fińskiego i wyborskiego Antoniego, biskupów narewskiego Nikandra i gdowskiego Nazariusza^[1].

W 1905 odszedł w stan spoczynku na własne życzenie. W 1909 zmarł w Monasterze Żełtykowskim^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Арсений (Изотов). [dostęp 2012-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-11)].

[ortho-1] Арсений (Изотов). [dostęp 2012-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-11)].

[1]

Egzarchat Gruziński	Gierman (Gogołaszwili) (1851–1856) Aleksander (Okropiridze) (1856–1857) Gierontij (Papitaszwili) (1857–1859) Aleksander (Okropiridze) (1862–1869) Gabriel (Kikodze) (1869–1886) Giennadij (Pawlinskij) (1886–1889) Aleksander (Chowański) (1889–1891) Agatodor (Prieobrażenski) (1891–1893) Piotr (Drugow) (1893–1895) Arseniusz (Izotow) (1895–1905) Serafin (Cziczagow) (1905–1906) Kirion II (1906–1907) Dymitr (Spierowski) (1907–1911) Andrzej (Uchtomski) (1911–1913) Sergiusz (Pietrow) (1913–1919)
Egzarchat Kaukaski	Antoni (Romanowski) (1924–1927) Sierafim (Protopopow) (1928–1930)
Gruziński Kościół Prawosławny	Ambroży (1919–1921) Ioann (Margiszwili) (1921–1925) Krzysztof III (1925–1927) Efrem II (1927) Melchizedek III (1927–1928) Pawieł (Dżaparidzie) (1928–1929) Warłaam (Machaidze) (1929–1935) Melchizedek III (1935–1944) Antoni (Gigeniszwili) (1952–1956) Leonid (Żwanija) (1957–1964) Roman (Petriaszwili) (1965–1967) Eliasz II (1967–1977) Mikołaj (Macharadze) (1978–1981) Dawid (Czkadua) (1981–1992) Daniel (Datuaszwili) (1992–2010) Eliasz II (od 2010)