Esauł – Wikipedia, wolna encyklopedia

Esauł^[1], asauł (z tur. jasauł) – stopień oficerski w wojskach kozackich carskiej Rosji^[2].

Ogólnie określano tak również dowódcę oddziału kawalerii w wojsku kozackim albo tatarskim. W dawnym wojsku polskim odpowiadał husarskiemu namiestnikowi. U Kozaków zaporoskich osauł (także asauł, asauła, asawuł) był adiutantem atamana koszowego^[3]. Na Rusi określenie to odnoszono do strażnika polowego (dozorcy) lub włodarza^[4].

Zobacz hasło esauł w Wikisłowniku