Barok wileński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Barok wileński (szkoła wileńska) – kierunek architektury barokowej występujący najliczniej na terenach północno-wschodniej Rzeczypospolitej Obojga Narodów (Wileńszczyzna, Białoruś (kościół i klasztor w Berezweczu, budowle sakralne w Mińsku, Witebsku, Iwieńcu, Borunach itd.) oraz Inflanty polskie) oraz incydentalnie w południowo-wschodnich częściach Korony Królestwa Polskiego. Najbardziej znanym architektem szkoły był Jan Krzysztof Glaubitz. Inni architekci tworzący w tym stylu to Antonio Paracca, Ludwik Hryncewicz (twórca m.in. kościoła w Wołyńcach i fasady kościoła Misjonarzy w Wilnie), Aleksander Osikiewicz, B. Kosiński, Owsiukiewicz, Johannes Tobias de Dyderstein, Johann Wilhelm Frezer, Abraham Wuertzner, Joachim Herdegen, ks. Tomasz Żebrowski.

Cechy

Cechą charakterystyczną szkoły wileńskiej są wysokie i bardzo smukłe wieże, w których każda kondygnacja jest opracowana w odmienny sposób, a całość jest zwieńczona niewielką kopułką. Na każdej kondygnacji znajdował się wysoki i wąski otwór. Drugą cechą, rozwiniętą w późniejszym okresie, jest wycinanie w murze fantazyjnych w zarysie otworów okien i drzwi, która to cecha była też stosowana w północnych Włoszech oraz w Kalabrii i na Sycylii. Trzecią cechą szkoły było stosowanie skomplikowanych falowań ścian w szczytach i fasadach. Budowle wznoszono zazwyczaj na prostych rzutach^[1].

Realizacje

Za pierwszą realizację szkoły uważa się kościół karmelitów Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Głębokiem (1730–1735) proj. J.K. Glaubitz. Następne to m.in.:

kościół Świętego Ducha w Wilnie (II poł. XVIII w.) proj. J.K. Glaubitz
kościół św. Katarzyny w Wilnie (1739-1743) J.K. Glaubitz
cerkiew św. Trójcy w Wilnie i klasztor bazylianów, po 1748 r., bazylianów (J.K. Glaubitz)
kościół św. Jakuba i Filipa i klasztor Dominikanów w Wilnie
kościół Augustianów w Wilnie (poł. XVIII w.)
kościół Misjonarzy w Wilnie (1751-1756),
kościół św. Rafała w Wilnie proj. prawdopodobnie J.K. Glaubitz
kościół Wszystkich Świętych i klasztor karmelitów w Wilnie (1733–1749) ks. Idzi Polkiewicz
kościół na Kalwarii w Werkach koło Wilna (1755-1772) proj. J.K. Glaubitz
kościół w Stołowiczach (Jakub Fontana i następnie Jan Krzysztof Glaubitz)
kościół św. Andrzeja w Słonimiu (1775)
kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zdzięciole (przeb. 1743-1751) proj. Aleksander Osikiewicz
kościół Pijarów św. Michała Archanioła w Łużkach (1744–1756)
cerkiew unicka w Mińsku
kościół Bernardynek w Mińsku (obecnie sobór prawosławny) (1633–1642, odbudowa po 1741) proj. Guido Antonio Longhi
kościół Bernardynów w Mińsku (1752)
kościół św. Wojciecha i klasztor Benedyktynek w Mińsku (lata osiemdziesiąte XVIII w.) proj. Tomasz Romanowski
kościół Przemienienia Pańskiego w Hermanowiczach (1787)
sobór św. Zofii w Połocku (1738-1765) proj. Guido Antonio Longhi i J.K. Glaubitz
kościół Jezuitów w Dyneburgu
kościół jezuitów pw. św. Franciszka Ksawerego w Kownie
cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego w Witebsku (1740–1750) proj. Józef Fontana
cerkiew Zmartwychwstania (Zaruczajska) w Witebsku
cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Witebsku
Kościół Bernardynów pw. św. Antoniego w Witebsku
Kościół Jezuitów pw. św. Józefa w Witebsku
Kościół Trójcy Świętej w Witebsku
monaster i cerkiew Bazylianów pw. Opieki Matki Bożej w Tołoczynie, fundacja Sanguszków (1769)
klasztor w Borunach z kościołem św. św. Piotra i Pawła (1747-1756) proj. Aleksander Osikiewicz
kościół i klasztor w Śmiłowiczach (1767-1791)
kościół Michała Archanioła i św. Jana Chrzciciela w miejscowości Jezno (1768-1772), fundacja Paców
zespół klasztorny Bazylianów w Berezweczu (1756-1767) proj. Antonio Paracca (nieistniejący)
kościół Jezuitów w Pińsku (zburzony)
kościół Franciszkanów w Iwieńcu (1702-1705, odrestaurowany 2003-2008) proj. Guido Antonio Longhi
klasztor Bazylianów w Torokaniach (1757) (zniszczony)
kościół Najświętszej Maryi Panny w Smolanach (II poł. XVIII w.) (ruina)
kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie w Datnowie (1773-1810)
kościół św. Michała Archanioła w Wierzbołowie (zniszczony)
cerkiew Trójcy Świętej w bazyliańskim klasztorze w Wolnej (1768)
klasztor Bazylianów w Buczaczu (1750-1770 lub 1765-1771) proj. Jan Gotfryd Hoffmann
kościół św. Trójcy w Stokliszkach (1765-1776)
kościół Misjonarzy pw. św. Trójcy w Łyskowie (1763-1785)
kościół św. Jana w Wasiliszkach (1769)
kościół Jezuitów pw. św. Stefana w Połocku (1733-1745)
kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lucynie
kościół Dominikanów św. Dominika w Posinie (1761)
cerkiew Objawienia Pańskiego w Żyrowicach (przebud. 1796)
Kościół św. Jakuba w Kurtowianach (1783-1796)
Cerkiew bazylianów pw. św. Trójcy w Wolnej (przed 1769)
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Hajnie
Kościół Dominikanów w Druji, proj. Antonio Paracca
Kościół w Przydrujsku, proj. Anonio Paracca
Krasław - Biblioteka Platerów
Zabiałły-Wołyńce - kościół Dominikanów z 1749 roku (proj. J.K. Glaubitz), wieże z lat 1764-1766

Budynki wybudowane lub przebudowane w XX w. nawiązujące do baroku wileńskiego^[2]

kościół św. Trójcy w Głębokiem (przeb. 1902-1908) proj. Adam Dubowik
kościół św. Michała Archanioła w Oszmianie (1900-1906) proj. Wacław Michniewicz
Kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Białymstoku (1991-1996) proj. Michał Bałasz
kościół Przemienienia Pańskiego w Krewie (1993-x) proj. Walery Kuziakin

Kościół św. Katarzyny w Wilnie
Kościół Augustianów w Wilnie
Kościół Misjonarzy w Wilnie
Kościół w Werkach pod Wilnem
Wrota bazyliańskie w Wilnie
Sobór św. Zofii w Połocku
Kościół św. Jakuba i Filipa w Wilnie
Cerkiew św. Trójcy w Wilnie
Cerkiew św. Mikołaja w Wilnie (przed przebudową w XIX w.)
Kościół Wszystkich Świętych w Wilnie
Kaplica w Ponarach
Kościół Bernardynek w Mińsku
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zdzięciole
Kościół św. Michała Archanioła i św. Jana Chrzciciela w Jeźnie
Cerkiew bazyliańska w Berezweczu (zburzona)
Kościół karmelitów w Głębokiem
Kościół św. Andrzeja w Słonimiu
Kościół Jezuitów w Pińsku (zburzony)
Cerkiew bazyliańska w Witebsku (po lewej) i kościół św. Antoniego (po prawej)
Cerkiew Opieki Matki Bożej w Tołoczynie
Kościół NMP w Smolanach
Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie w Datnowie
Kościół św. Michała Archanioła w Wierzbołowie (zburzony)
Cerkiew Trójcy Świętej w Wolnej
Kościół Franciszka Ksawerego w Kownie
Kościół Przemienienia Pańskiego w Hermanowiczach
Kościół św. Trójcy w Stokliszkach
Kościół św. Jana w Wasiliszkach
Kościół Trójcy Świętej w Łyskowie
Kościół św. Stefana w Połocku (zburzony)
Kościół Serca Jezusowego w Wilnie (Wizytek)
Klasztor Bazylianów w Buczaczu
Kościół św. Michała Archanioła w Łużkach
Cerkiew Objawienia Pańskiego w Żyrowicach
Kościół św. Dominika w Posinie
Cerkiew w Torokaniach (zburzona)
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lucynie
Kościół św. Trójcy w Głębokiem
Kościół św. Michała Archanioła w Oszmianie
Kościół Przemienienia Pańskiego w Krewie
Hajna (wieś) (zburzony)
Druja - kościół Bernardynów
Kościół w Piedruji
Druja - kościół Dominikanów
Boruny - cerkiew
Sobór Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Witebsku
kościół w Zabiałłach-Wołyńcach
Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego w Witebsku

Literatura

Stanisław Lorentz, Jan Krzysztof Glaubitz – architekt wileński XVIII wieku, Warszawa 1937.
Mariusz Karpowicz, Sztuka Polska XVIII wieku, Warszawa 1986, s. 91-95.
Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa, 2012; ISBN 978-83-63580-10-0
Dorota Piramidowicz, Wpływ wileńskiego baroku na architekturę i wyposażenie kościoła bernardynów w Grodnie, „Biuletyn Historii Sztuki”, nr 3-4, R. LXXIII, 2011, s. 439-452, il. 1-13.
Тамара Габрусь, Стылістычныя аспекты архітэктуры віленскага барока, [w:] Барока ў беларускай культуры і мастацтве (red. В. Ф. Шматава), Мн., 1998., s. 14-166.
Drema Vladas, Materiały do historii sztuki Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jan Krzysztof Glaubitz, Jan Hedel, Jan Melich, Biuletyn Historii Sztuki, XLII: 1980, nr 1.
Pałubicki Jerzy, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, „Biuletyn Historii Sztuki”, XLII: 1980, nr 1.

Zobacz też

Przypisy

↑ Zob.: Film dokumentalny "Barok Wileński" Włodzimierza Szpaka (1988).
↑ Barbara Jagielska: Barok wileński w XX wieku Głębokie, Oszmiana, Krewo. Universitätsbibliothek Heidelberg. [dostęp 2015-11-16]. (pol.).

[1] Zob.: Film dokumentalny "Barok Wileński" Włodzimierza Szpaka (1988).

[2] Barbara Jagielska: Barok wileński w XX wieku Głębokie, Oszmiana, Krewo. Universitätsbibliothek Heidelberg. [dostęp 2015-11-16]. (pol.).

[1]

[2]