Posiń – Wikipedia, wolna encyklopedia
Widok miejscowości | |
Państwo | |
---|---|
Region | |
Gmina | |
Populacja (2008) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy | LV-5732 |
Położenie na mapie Łotwy | |
56°17′25″N 28°09′41″E/56,290278 28,161389 |
Posiń (łot. Pasiene) – miejscowość na Łotwie, w powiecie [novadzie] Zilupe, siedziba administracyjna gminy [pagastu] Posiń. W 2008 roku liczyła 385 mieszkańców[1].
Siedziba parafii. Leży nad rzeką Zilupe.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość w źródłach historycznych była wzmiankowana po raz pierwszy w XVI wieku. W 1694 roku biskup inflancki Mikołaj Korwin-Popławski umieścił tu zakon dominikanów i wybudował tu początkowo drewniany kościół i klasztor, który wkrótce stał się ważnym ośrodkiem katolicyzmu. Rozbudował zespół wojewoda Kazimierz Pohorski. W 1753 roku klasztor spłonął, w związku z czym wybudowano nowy murowany barokowy kościół i klasztor z pomocą kanclerza Jana Andrzeja Borcha. Klasztor zlikwidowały władze rosyjskie w 1832 roku. Około 1850 roku wybudowano w miejscowości pałac. Od 1879 roku własność dziedziczna Zofii Ciechanowieckiej. W 1882 roku miasteczko prawie całkowicie spłonęło.
Obecnie znajduje się tu zarząd pagastu, szkoła, przedszkole, biblioteka i poczta.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- Kościół katolicki pw. św. Dominika z lat 1753–1761, projekt Antonio Paracca lub Joannes Dyderszteyn w stylu baroku wileńskiego. Dwie górne kondygnacje kościoła nawiązują do hełmu katedry na Wawelu[2].
- Dwór
Galeria
[edytuj | edytuj kod]- Kościół św. Dominika
- Dwór w Posiniu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Database of placenames. [dostęp 2010-11-30]. (łot.).
- ↑ Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa, 2012, ISBN 978-83-63580-10-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Posiń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 844 .
- Posiń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 498 .