Bartłomiej Sabela – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bartłomiej Sabela

Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1982 Poddębice
Zawód, zajęcie	reportażysta, fotoreporter
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Bartłomiej Sabela (ur. 2 lutego 1982 w Poddębicach) – polski reportażysta, fotoreporter, aktywista.

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Jako autor reportaży debiutował w 2013 r. książką Może (morze) wróci. Opowieść o Uzbekistanie i ginącym Morzu Aralskim została nagrodzona Bursztynowym Motylem^[1] oraz Nagrodą Magellana^[2]. W październiku 2015 r., w Wydawnictwie Czarne, ukazała się jego druga książka Wszystkie ziarna piasku o Saharze Zachodniej, ostatniej afrykańskiej kolonii, wyróżniona Afrykasem 2015 przez Fundację Afryka Inaczej^[3] i nominowana do Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej^[4]. W kwietniu 2017 wydał trzecią książkę Afronauci – reportaż o losach groteskowej Zambijskiej Akademii Kosmicznej, która istniała w Lusace w latach 60.XX w. W 2018 r. otrzymał nagrodę Próg przyznawaną przez magazyn „Kontynenty”^[5]. Wiosną 2023 ukazała się jego najnowsza książka Wędrówka Tusz – reportaż literacki o losie zwierząt we współczesnym świecie^[6]. Książka ta została Książką Reporterską Roku Grand Press^[7]. W 2024 został nominowany do 6. edycji Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego.za tekst „Kraina obiecana” („Pismo. Magazyn Opinii”, sierpień 2024 r.)^[8]

Sabela jest autorem reportaży z: Algierii, Kenii, Konga, Mauretanii, Nigru i Bhutanu. Zajmował się też tematyką krajową. Swoje artykuły publikował w „Dużym Formacie”, „Kontynentach”, „Piśmie” i „Podróżach”^[5].

• 
  Z K. Kuszlewicz,
  S. Spurek
• 
  Bartłomiej Sabela

• Może (morze) wróci (Bezdroża, Gliwice 2013, ISBN 978-83-246-7698-9)^[9]
• Wszystkie ziarna piasku (Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2015, drugie wydanie 2021, ISBN 978-83-8049-169-4)^[10]
• Afronauci (Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2017, ISBN 978-83-8049-460-2)^[11]
• Wędrówka Tusz (Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2023, ISBN 978-83-8191-659-2)^[6]

• Przepraszam, gdzie tu faszyzm? (Duży Format, 11 sierpnia 2016)
• Pożegnanie z Afryką (Duży Format, 7 listopada 2016)
• Otwórz się na gwałt (Duży Format, 5 czerwca 2017)
• Uciekły nawet szczury (Duży Format, 23 listopada 2017)
• Jądro chciwości (Pismo, styczeń 2018)
• Dzieci nie chcą śmieci (Duży Format, 30 lipca 2018)
• Pięć kilometrów z wodą na głowie (Duży Format, 21 stycznia 2019)
• Kopią, aż domy pękają (Duży Format, 11 marca 2019)
• Pożegnaj się z rodziną, kapusiu (Duży Format, 15 lipca 2019)
• Wielka łapanka (Pismo, czerwiec 2020)
• Z ubojni zwierzę nie ucieka (Pismo, wrzesień 2020)
• Wędrówka tusz (Pismo, listopad 2020)
• Gdzie jest haczyk? (Pismo, luty 2021)
• Tylko koni żal (Pismo, maj 2021)
• Mur nadziei (Pismo, wrzesień 2022)

Od 2016 roku Sabela brał czynny udział w antyrządowych akcjach i protestach ulicznej opozycji. Był aktywny w demonstracjach broniących praworządności, Trybunału Konstytucyjnego, praw człowieka oraz przyrody, protestach antyfaszystowskich^[12]. Między 2016 a 2020, podobnie jak wielu innych uczestników demonstracji, był wielokrotnie zatrzymywany przez policję, szykanowany, otrzymywał zarzuty z kodeksów wykroczeń i karnego^[13][14][15]. W czerwcu 2020 roku, po tym jak w Warszawie rozwieszono plakaty o ministrze zdrowia Łukaszu Szumowskim^{[16][17][18][19]}, policja wtargnęła do jego domu, przeszukując mieszkanie i rekwirując sprzęt elektroniczny oraz pieniądze^[20]. Sam Sabela został skuty i zatrzymany na 24 godziny^[21]. We wrześniu 2021 brał udział w okupacji siedziby zarządu Polskiego Czerwonego Krzyża^[22][23]. Wszystkie postępowania w jego sprawie umorzono lub wydano wyroki uniewinniające^[24].

• Strona autora w Wydawnictwie Czarne
• Strona autora w magazynie Pismo
• Wywiad w magazynie Press
• Wywiad w Kulturze Liberalnej
• Recenzja Wszystkich Ziaren Piasku w magazynie Press
• Recenzja Afronautów