Batorów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Batorów

część miasta Szczytnej
Kaplica św. Anny
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	kłodzki
Gmina	Szczytna
Miasto	Szczytna
W granicach Szczytnej	31 grudnia 1959[1]
SIMC	0984605
Wysokość	660-670[2] m n.p.m.
Strefa numeracyjna	74
Kod pocztowy	57-330
Tablice rejestracyjne	DKL
Położenie na mapie Polski Batorów
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Batorów
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Batorów
Położenie na mapie gminy Szczytna Batorów
Położenie na mapie Szczytnej Batorów
50°26′20″N 16°25′32″E/50,438889 16,425556

Batorów (niem. Friedrichsgrund^[3]) – osiedle w Szczytnej, położone w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Szczytna^[4].

Dawniej samodzielna wieś i gmina jednostkowa. Od 1945 w Polsce, gdzie ustanowiła gromadę w gminie Szczytna w powiecie lwóweckim w województwie wrocławskim^[5][6]. W związku z reformą administracyjną kraju jesienią 1954 Batorów wszedł w skład nowo utworzonej gromady Szczytna^[7]. 31 grudnia 1959 gromadę Szczytna zniesiono w związku z nadaniem jej statusu osiedla, przez co Batorów stał się integralną częścią Szczytnej^[1]. 1 stycznia 1973 osiedle Szczytna otrzymało status miasta, w związku z czym Batorów został obszarem miejskim^[8].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Wieś założona w około 1770 r. wraz z hutą szkła na skraju Gór Stołowych^[2]. Liczne domy z XIX wieku, przydrożne figury świętych i krzyże^[2]. Powyżej wsi na zboczu wzniesienia Hanula (650 m n.p.m.) znajduje się zespół kalwarii z barokową kaplicą pod wezwaniem św. Anny z 1770 r.^[2] W kościółku znajdują się zabytkowe, kryształowe żyrandole (wyrób miejscowej huty szkła). Przez wieś przepływa Czerwona Woda^[2]. Woda w potoku ma kolor rdzawy, ponieważ w środkowym biegu odwadnia Wielkie Torfowisko Batorowskie. Batorów był niegdyś własnością majora Leopolda von Hochberga, właściciela neogotyckiego zamku na Szczytniku w Szczytnej^[2]. W Batorówku – przysiółku Batorowa – znajdowała się dawna osada drwali i kurzaków (osób zajmujących się wypalaniem węgla drzewnego) założona u schyłku XVIII wieku^[2]. Obecnie znajduje się tu parking, gospodarstwo i pole namiotowe oraz leśniczówka. W górnej części wsi, przy drodze w Cygańskim Wąwozie, wyrobisko górnicze – pozostałość po kamieniołomie piaskowca.

• droga Szklary-Samborowice – Jagielno – Przeworno – Gromnik – Biały Kościół – Żelowice – Ostra Góra – Niemcza – Gilów – Piława Dolna – Góra Parkowa – Bielawa – Kalenica – Nowa Ruda – Przełęcz pod Krępcem – Sarny – Tłumaczów – Gajów – Radków – Skalne Wrota – Pasterka – Przełęcz między Szczelińcem Wlk. a Szczelińcem Małym – Karłów – Lisia Przełęcz – Białe Skały – Skalne Grzyby – Batorówek – Batorów – Skała Józefa – Duszniki-Zdrój – Schronisko PTTK „Pod Muflonem” – Szczytna – Zamek Leśna – Polanica-Zdrój – Łomnicka Równia – Huta – Bystrzyca Kłodzka – Igliczna – Międzygórze – Przełęcz Puchacza^[9],
• Polanica-Zdrój – Batorów – Skała Józefa – Skały Puchacza – Karłów^[2].

• Góry Stołowe. Skala 1:30 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-88049-42-9. Brak numerów stron w książce
• Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-301-7