Benzoiloekgonina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Benzoiloekgonina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) kwas (1R,2R,3S,5S)-3-benzoiloksy-8-metylo-8-azabicyklo[3.2.1]oktano-2-karboksylowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C16H19NO4
Masa molowa	289,33 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	519-09-5 5928-96-1 (tetrahydrat)
PubChem	448223
DrugBank	DB01515
SMILES CN1C2CCC1C(C(C2)OC(=O)C3=CC=CC=C3)C(=O)O
Właściwości Temperatura topnienia 195 °C[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2020-01-13] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Benzoiloekgonina tetrahydrat Zwroty H H301 Zwroty P P301+P310
Podobne związki
Pochodne estry alkilowe	kokaina (ester metylowy), kokatylen (ester etylowy)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Benzoiloekgonina – organiczny związek chemiczny, benzoesowy ester ekgoniny, główny metabolit kokainy, alkaloid tropanowy^[2].

Jest benzoesanowym metabolitem kokainy powstającym w wyniku hydrolizy metylowej grupy estrowej, katalizowanej przez karboksyloesterazy. Odgrywa rolę epitopu, jest ksenobiotycznym metabolitem morskim, roślinnym i ludzkim^[2].