Biedrzychowice Górne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biedrzychowice Górne

wieś
Litografia przedstawiająca dawną wieś
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	zgorzelecki
Gmina	Bogatynia
Liczba ludności	0
Strefa numeracyjna	75
Tablice rejestracyjne	DZG
SIMC	1065059
Położenie na mapie Polski Biedrzychowice Górne
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Biedrzychowice Górne
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego Biedrzychowice Górne
Położenie na mapie gminy Bogatynia Biedrzychowice Górne
50°54′14″N 14°52′43″E/50,903889 14,878611[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Biedrzychowice Górne (niem. Friedersdorf) – nieistniejąca wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Bogatynia.

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1326 r. W roku tym posiadała już własny kościół. Od XIV w. własność Bibersteinów, następnie, najpóźniej od początku XV stulecia, rodu von Kyaw, który miał w niej swoją rodową rezydencję do 1802 r. W 1542 r. miejscowa parafia przeszła na luteranizm. W 1645 r. kościół we wsi oraz funkcjonująca przy nim szkoła zostały zniszczone w pożarze^[2]. Pałac rodziny von Kyaw został rozebrany w 1818 r. W 1930 r. do miejscowości włączono sąsiednią wieś Zittel^[2]. Przed II wojną światową w miejscowości funkcjonowały mechaniczna niciarnia i motalnia należące do Hermana Rosenkranza^[3].

W latach 1954–1959 wieś była siedzibą władz gromady Biedrzychowice Górne^[4][5]. Gromada była jedną z jednostek położonych w pasie małego ruchu granicznego z Czechosłowacją^[6]. Następnie gromadę przekształcono w osiedle o nazwie Sieniawka^[7]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego.

W 1847 r. w Biedrzychowicach Górnych żyło 583 osób, w 1890 r. - 688 osób. W okresie II wojny światowej, w 1943 r., liczba mieszkańców osiągnęła 943 osoby, natomiast po wojnie spadła do 186 (stan na r. 1947). W 1980 r. w Biedrzychowicach żyło 338 osób^[2]. W tej samej dekadzie wieś została zajęta przez wyrobisko Kopalni Węgla Brunatnego Turów^[2].