Bitwa nad Mrogą – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa nad Mrogą
II wojna światowa, kampania wrześniowa
Czas

10 września 1939

Miejsce

okolice Głowna

Terytorium

II Rzeczpospolita

Przyczyna

część bitwy nad Bzurą

Wynik

zwycięstwo Polaków

Strony konfliktu
 Polska  III Rzesza
Dowódcy
nieznany nieznany
Siły
30 ułanów z 4. szwadronu 17. Pułku Ułanów Wielkopolskich 6 czołgów i nieznana liczba piechoty
Straty
wszystkie czołgi,
kilku zabitych,
reszta w niewoli
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia51°57′51″N 19°42′42″E/51,964167 19,711667

Bitwa nad Mrogą – starcie pomiędzy polskimi kawalerzystami a niemieckim oddziałem pancernym w pobliżu Głowna 10 września 1939 r. Był to epizod toczącej się bitwy nad Bzurą. Walka ta stała się też przyczyną powstania mitu o polskich ułanach szarżujących na niemieckie czołgi.

Przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Po południu 10 września, po bitwie pod Walewicami, generał Roman Abraham otrzymał informacje o rozlokowaniu się nad rzeką Mrogą pomiędzy Głownem a Bielawami niemieckiego oddziału pancernego. Siły nieprzyjaciela stanowiło 6 czołgów i nieznana liczba piechoty, będącej osłoną dla czołgów. Generał Abraham zdecydował się na uderzenie z zaskoczenia. W tym celu z okolicy Walewic wyruszył oddział ochotników w sile 30 ludzi z 4. szwadronu 17. pułku Ułanów Wielkopolskich. Aby zwiększyć swoje szanse, ochotnicy wzięli ze sobą dwie rusznice przeciwpancerne, granaty i ręczny karabin maszynowy.

Wieczorem ułani wyłonili się z zarośli i uderzyli na całkowicie zaskoczonych Niemców. Granaty w czasie pierwszej szarży sprawdziły się przeciwko czołgom, które szybko spłonęły. W drugiej szarży zlikwidowano próbujących stawiać opór żołnierzy, a resztę wzięto do niewoli. Akcja zakończyła się pełnym sukcesem i bez strat własnych. Było to o tyle ważne, że pod Walewicami Polacy ponieśli poważne straty.

Sukces podniósł morale żołnierzy, ale samo starcie było zbyt małe, aby w istotny sposób wpłynąć na wynik całej bitwy nad Bzurą. Propagandowo epizod ten wykorzystywali Niemcy i Sowieci, aby w swojej propagandzie przedstawiać Polaków jako szaleńców atakujących szablami nacierające czołgi wroga.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]