Szwadron – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szwadron 1 Pułku Strzelców Konnych (1935 r.)

Szwadronpododdział kawalerii będący odpowiednikiem kompanii w piechocie, baterii w artylerii. Dzielił się na plutony, a te na sekcje. Dowódcą szwadronu był zazwyczaj rotmistrz odpowiednik kapitana w innych rodzajach broni.

Podczas kampanii wrześniowej szwadron polskiej kawalerii liczył 111 żołnierzy (4 oficerów, 24 podoficerów i 83 szeregowych)[1].

Nazwy tej używano również w odniesieniu do formacji wywodzących się z tradycji kawaleryjskich (np. wojsk pancernych), m.in. w Wojsku Polskim do końca II wojny światowej. Ostatni szwadron kawalerii został rozwiązany w latach 1947/1948.

Powstałe w 1996 Stowarzyszenie Szwadron Jazdy RP doprowadziło do powołania 1 czerwca 2000 Reprezentacyjnego Szwadronu Kawalerii Wojska Polskiego. 10 listopada 2000 szwadron został uroczyście włączony w poczet pododdziałów reprezentacyjnych Wojska Polskiego[2].

Organizacje kultywujące tradycje jazdy używają tego określenia dla swych jednostek organizacyjnych; niektóre zawierają go w nazwie własnej, np. „Ochotniczy Szwadron Kawalerii Stowarzyszenia „Szwadron Jazdy RP” im. 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego”, który szkoli się w ośrodku w Starej Miłosnej[3].

Angielskie słowo squadron ma odmienne znaczenie w wojskowej terminologii brytyjskiej - szwadron i amerykańskiej - dywizjonu. W tym przypadku szwadron to troop[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pułk kawalerii - 1936 - etat mobilizacyjny. wp39.struktury.net. [dostęp 2022-07-12].
  2. PODODDZIAŁ KAWALERYJSKI. preprwp.wp.mil.pl. [dostęp 2022-07-12].
  3. Stowarzyszenie Szwadron Jazdy RP. szwadronjazdykonne.pl. [dostęp 2022-07-12].
  4. Krzysztof M. Gaj, 1. Dywizja Pancerna (Organizacja wielkiej jednostki pancernej PSZ na Zachodzie – sierpień 1944 r.), Oświęcim 2015, s. 107.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]