Bitwa pod Komorowem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Komorowem
	powstanie styczniowe
Czas	20 czerwca 1863
Miejsce	Komorów
Terytorium	Królestwo Kongresowe
Wynik	przegrana powstańców
Strony konfliktu
powstańcy styczniowi	Imperium Rosyjskie
Dowódcy
gen. Zygmunt Jordan
	Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
	50°21′40″N 21°06′21″E/50,361111 21,105833

Bitwa pod Komorowem – jedna z bitew powstania styczniowego, stoczona 20 czerwca 1863 roku.

Przebieg

20 czerwca 1863 r. oddział gen. Zygmunta Jordana przeprawił się przez Wisłę z Galicji. Wkrótce, w okolicy wsi Gace, zaatakowany został przez jedną rotę rosyjskiej piechoty. Kilku powstańców poległo, reszta wycofała się do Galicji. Drugi oddział powstańczy pod dowództwem Chościakiewicza, licząca ok. 350 piechurów i 50 kawalerzystów, przeprawiła się przez Wisłę w bród w okolicy wsi Maniów i wkrótce, na terenie folwarku Komorów, podjęła walkę z siłami rosyjskimi^[1]. W międzyczasie siły rosyjskie otrzymały wsparcie i urosły do 4 rot piechoty, 2 szwadronów dragonów oraz oddziału kozaków^[2].

Polacy zostali z trzech stron otoczeni przez Rosjan, z tyłu mając Wisłę. Powstańcy zaczęli cofać się przez Wisłę do Galicji. Ostatecznie bitwę przerwała burza. Moment ten tak wspominał jeden z powstańców:

Koło 4-ej godziny pozostała z całego oddziału już tylko mała garstka, a resztki te broniły się bądź w drobnych kupkach, obróciwszy się plecami do siebie, i dając odpór na wszystkie strony, bądź pojedynczo. Na jednego broniącego się godziło już kilku i kilkunastu atakujących. Jednocześnie wśród ogromnego upału dziennego ukazały się szeroko na horyzoncie groźne, czarne chmury, i zaczęła się straszna błyskawica i grzmoty. Zdawało się, że nadszedł sąd ostateczny. Wnet pociemniało i spadła ogromna nawałnica deszczowa, która rozerwała i rozpędziła walczących i położyła kres walce^[3].

Bilans

Wielu powstańców straciło życie na polu bitwy, inni potonęli próbując przeprawić się przez rzekę. Wielu pojmali Rosjanie. Łączny bilans strat to blisko 200 zabitych i ponad 100 pojmanych ^[1]. Życie stracili m.in. Juliusz Tarnowski i Władysław Jabłonowski. Ciała 72 powstańców pochowano w zbiorowej mogile na cmentarzu w Beszowej.

Z tym tematem związana jest kategoria: Uczestnicy bitwy pod Komorowem.

Przypisy

↑ ^a ^b Jerzy Kowalczyk: Komorów. Miejsce bitwy powstańców 1863 r.. [w:] Muzeum Historii Kielc [on-line]. powstanie1863.muzeumhistoriikielc.pl. [dostęp 2013-01-13]. (pol.).
↑ Zieliński Stanisław: Bitwy i potyczki 1963–64; na podstawie materyałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu. Lwów: 1913.
↑ Jan Słomka: Bitwa pod Komorowem. [w:] Pamiętniki włościanina. Od pańszczyzny do dni dzisiejszych. [on-line]. [dostęp 2013-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-28)]. (pol.).

[a-1] Jerzy Kowalczyk: Komorów. Miejsce bitwy powstańców 1863 r.. [w:] Muzeum Historii Kielc [on-line]. powstanie1863.muzeumhistoriikielc.pl. [dostęp 2013-01-13]. (pol.).

[2] Zieliński Stanisław: Bitwy i potyczki 1963–64; na podstawie materyałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu. Lwów: 1913.

[3] Jan Słomka: Bitwa pod Komorowem. [w:] Pamiętniki włościanina. Od pańszczyzny do dni dzisiejszych. [on-line]. [dostęp 2013-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-28)]. (pol.).

[1]

[2]

[3]