Bizzarrini – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bizzarini – włoski producent samochodów, istniejący w latach 1964–1969.

Giotto Bizzarrini urodził się w 1926 roku w bogatej rodzinie w Livorno^[1]. W 1949 roku opracował samochód Machinetta na bazie Fiata Topolino^[2]. W 1953 roku Bizzarrini ukończył studia na Uniwersytecie w Pizie. Od 1954 roku pracował w Alfie Romeo, a od 1957 roku – w Ferrari. W tej drugiej firmie szybko awansował do roli kierownika projektu samochodów eksperymentalnych, sportowych i GT. W ciągu pięciu lat pracy w Ferrari Bizzarrini pomógł rozwijać takie modele, jak 250 TR, 250 GT SWB i 250 GTO. W 1961 roku Bizzarrini został zwolniony z firmy wskutek „rewolucji pałacowej”^[3]. Następnie był współzałożycielem firmy Automobili Turismo e Sport^[4].

W 1962 roku Bizzarrini założył firmę Societa Autostar^[1]. Opracował on udany model samochodu wyścigowego Ferrari 250 GT SWB Breadvan dla Giovanniego Volpiego. Zainspirowany tym Ferruccio Lamborghini zlecił Bizzarriniemu zaprojektowanie silnika V12 do Lamborghini 350 GT. W 1964 roku Bizzarrini wspomagał ponadto projekt samochodu Iso Grifo, czego efektem były mocne i udane wersje A3C i A3L. Mimo to Bizzarrini odszedł od Iso po tym, gdy okazało się, że ma on zupełnie inną wizję – Bizzarriniemu zależało głównie na rozwoju samochodów wyścigowych, a Iso – na samochodach GT^[3].

W 1964 roku Bizzarrini zmienił nazwę swojej firmy na Societa Prototipi Bizzarrini. W tym czasie firma Iso, w ramach wdzięczności za pracę Bizzarriniego, pozwoliła mu produkować model Grifo A3C. Włoch zmodyfikował pojazd i produkował go do 1969 roku pod nazwą 5300 GT Strada. Model był wyposażony w silnik Chevrolet V8 o pojemności 5,3 litra o mocy 354 KM, niezależne przednie zawieszenie i hamulce tarczowe na czterech kołach. Zbudowano około 150 egzemplarzy tego pojazdu. W 1966 roku Bizzarini opracował model 1900 Europa z silnikiem Opel 1,9 litra o mocy 135 KM. Zaletą samochod była niska masa i dobre osiągi, ale był on bardzo drogi, dlatego sprzedano tylko 15 egzemplarzy. Również w 1966 roku w wyścigu 24h Le Mans zadebiutował model P538S, ale nie ukończył tych zawodów. W 1968 roku został zaprezentowany model Manta, który pozostał w fazie prototypu. W 1969 z przyczyn finansowych firma Bizzarrini zaprzestała produkcji samochodów. W dalszych latach zaprezentowano inne prototypy, jak oparty na Ferrari Testarossa BZ-2001 (1994 rok) czy GTS (2006 rok)^[1].

Zobacz multimedia związane z tematem: Bizzarrini