1993 | |
---|---|
1994 | |
1995 | |
1996 |
2004 | |
---|---|
2005 | |
2006 | |
2007 | |
2008 | |
2009 |
2010 | |
---|---|
2011 | |
2012 | |
2013 | |
2014 | |
2015 | |
2016 | |
2017 | |
2018 | |
2019 |
|
2020 | |
---|---|
2021 |
![]() Bob Orton Jr. w walce przeciwko Jimmy’emu Snuce w 2009. | |
Imię i nazwisko | Robert Keith Orton Jr. |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 10 listopada 1950 |
Współmałżonek | Elaine Orton |
Dzieci | 3 |
Kariera wrestlera | |
Pseudonimy ringowe | Bob Orton Jr. |
Wzrost | 185 cm |
Masa ciała | 110 kg |
Zapowiadany z | Kansas City, Kansas |
Trenerzy | |
Debiut | 23 sierpnia 1972 |
Robert Keith Orton Jr. (ur. 10 listopada 1950 w Kansas City, Missouri) – amerykański wrestler oraz menedżer wrestlingowy. Członek galerii sław WWE Hall of Fame.
Trenowany przez Hiro Matsudę, zadebiutował w wieku 22 lat, 23 sierpnia 1972 w promocji Championship Wrestling from Florida jako Young Mr. Wrestling w tag teamie u boku swojego ojca Boba Ortona Sr. Bob Orton Jr. był jednym z pierwszych zawodników wykonujących superplex jako finisher walk[1]. Na początku drugiej połowy lat 70. występował w American Wrestling Association (AWA) gdzie rywalizował z Gregiem Gagne. W latach 1980–1982 występował w National Wrestling Alliance (NWA) w gimmicku kowboja, gdzie zdobył renomę dzięki prowadzonym rywalizacjom. W 1982 podpisał kontrakt z World Wrestling Federation (WWF) gdzie prowadził feud z Bobem Backlundem o WWF Heavyweight Championship, jednak nigdy go nie zdobył odchodząc z federacji jeszcze w tym samym roku i powracając na terytorium NWA[2]. Od 1982 do 1984 był zawodnikiem NWA gdzie rywalizował z Rickiem Flairem i Harley Racem.
W marcu 1984 ponownie dołączył do rosteru World Wrestling Federation. Początkowo odgrywał postać ochroniarza Roddy’ego Pipera o imieniu „Ace” Orton. Później do jego gimmicku dołączono noszenie przez Ortona opatrunku gipsowego na przedramieniu co było włączeniem w storyline prawdziwego złamania jakiego nabawił się podczas walki z Jimmy’m Snuką, z którym prowadził rywalizację[3].
Podczas pierwszej gali WrestleMania I, która odbyła się 31 marca 1985 w hali Madison Square Garden został menedżerem Roddy’ego Pipera oraz Paula Orndorffa prowadząc ich podczas walki wieczoru tej gali przeciwko drużynie Hulk Hogan i Mr. T[4]. W 1986 występował jako „Boxing” Bob i „Battling” Bob rywalizując z Mr. T w programach spod znaku Saturday Night's Main Event oraz został menedżerem Adriana Adonisa[5]. Następnie utworzył tag team z The Magnificent Muraco, a z kolei ich menedżerem został Mr. Fuji. Na początku listopada 1987 został zwolniony z WWF. W 1989 i 1990 pojawiał się jeszcze w WWF jednak tylko na pojedyncze walki.
W 1988 zaczął występy dla japońskiej New Japan Pro-Wrestling u boku swojego brata Barry’ego jako tag team Gaspar Brothers – wtedy też przyjął nowy pseudonim ringowy jako Billy Gaspar[6]. Orton wraz ze swoim bratem prowadzili rywalizacje z takimi japońskimi zawodnikami jak Nobuhiko Takada, Antonio Inoki, Kuniaki Kobayashi, Riki Choshu, Osamu Kido, Yoshiaki Fujiwara oraz Hiro Saito. Pod koniec marca 1989 zadebiutował w World Championship Wrestling jednak jeszcze w tym samym roku opuścił federację.
Od 1990 występował na scenie niezależnej m.in. w Universal Wrestling Federation, Smoky Mountain Wrestling (federacji Jima Cornette’a) oraz szeregu innych mniejszych promocji do 1999 kiedy przeszedł na częściową emeryturę od wrestlingu[7].
Na początku lutego 2005 WWE ogłosiła dodanie Boba Ortona Jr. do galerii sław WWE Hall of Fame. Został wprowadzony 2 kwietnia 2005 przez swojego syna Randy’ego Ortona[8]. W tym samym czasie występował jako menedżer swojego syna w jego rywalizacji z The Undertakerem. U boku swojego syna Randy’ego występował w WWE do połowy lutego 2006 kiedy został zwolniony z federacji[9].
W 2009 powrócił do nieregularnych występów na scenie niezależnej. W kolejnych latach toczył walki z Jimmy’m Snuką czy Tomem Prichardem. W latach 2010, 2012 i 2017 pojawiał się okresowo w WWE u boku swojego syna Randy’ego w odcinkach specjalnych WWE Raw lub u boku innych byłych gwiazd WWE.
Jego ojciec – Bob Orton Sr. również był wrestlerem, podobnie jak jego brat Barry Orton oraz syn Randy[10].
Będąc nastolatkiem zdiagnozowano u niego wirusowe zapalenie wątroby typu C, jednak Orton nie wykazywał żadnych widocznych objawów choroby i później nie przypominał już sobie, że jest chory. Ponad 30 lat potem, w trakcie rywalizacji jego syna Randy’ego z The Undertakerem, Orton został ponownie przetestowany i potwierdzono, że nadal jest nosicielem choroby. Undertaker był wściekły, że nie został poinformowany o chorobie Ortona i dowiedział się, że były szef ds. relacji z talentami – John Laurinaitis (który wiedział o chorobie Ortona), pozwolił Bobowi Ortowi Jr. występować podczas show oraz w pewnym momencie występów (podczas walki na gali w Hell in a Cell match’u na gali Armageddon (2005)), Bob Orton Jr. wylał na The Undertakera swoją krew, co mogło spowodować u niego zarażenie wirusowym zapaleniem wątroby typu C – był to jeden z powodów zwolnienia Boba Ortona Jr. z federacji WWE[9][11].
W 1968 poślubił Elaine, z którą doczekał się trójki dzieci (dwóch synów i córkę): Randy’ego, który jest utytułowanym wrestlerem i zawodnikiem WWE, Nathana (komika i stand-upera) oraz córkę Becky[12].
W 1986 był uczestnikiem incydentu, do którego doszło w jednym z hoteli w miejscowości Fresno w stanie Kalifornia. Orton został trzykrotnie potraktowany policyjnym taserem, ze względu na zakłócanie miru domowego po przez głośnie zachowanie – w tym tańczenie nago po pijanemu[12].
W jednym z odcinków programu WWE Confidential wyznał, że jego kontuzja przedramienia odniesiona w walce z Jimmy’m Snuką w 1985 nie była storyline’owym scenariuszem, a także stwierdził że do opuszczenia WWF w 1987 w całości nie wyleczył tego urazu i do tego momentu stale nosił opatrunek gipsowy na przedramieniu – sytuację tę wykorzystano również w wrestlingowym kayfabe[13].