Bohaterowie Sybiru – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bohaterowie Sybiru
Ilustracja
plakat filmu
Gatunek

dramat

Data premiery

1936

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Reżyseria

Michał Waszyński

Scenariusz

Jerzy Walden,
Eugeniusz Bodo

Główne role

Krystyna Ankwicz,
Adam Brodzisz,
Eugeniusz Bodo,
Kazimierz Junosza-Stępowski

Muzyka

Henryk Wars

Zdjęcia

Albert Wywerka

Scenografia

Jacek Rotmil,
Stefan Norris

Produkcja

Witold Dybowski
(kierownik produkcji)

Bohaterowie Sybiru – polski film fabularny z 1936 roku.

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Inicjatorem powstania filmu był rtm. Władysław Jan Olszowski, oficer Wojska Polskiego na Wschodzie (tzw. „dziadek syberyjski”)[1]. Przygotowania do produkcji podjęła wytwórnia filmowa Urania-Film pod kierownictwem Eugeniusza Bodo, która przystąpiła do kręcenia pod koniec 1935[2]. W zamierzeniu twórców film miał ukazać przeżycia zesłańców syberyjskich, a w szczególności losy 5 Dywizji Syberyjskiej[2]. Główną osią były osobiste przeżycia rtm. Olszowskiego[1]. Scenariusz filmu stworzyli Jerzy Walden i Eugeniusz Bodo, którym pomagali rtm. Olszowski i reżyser Michał Waszyński[2][3][4]. Pierwotnie rozważano alternatywne tytuły filmu: 5 Dywizja lub V Dywizja Syberyjska bądź Ofiarne serca[2][3]. Przy tworzeniu scenariusza współdziałali członkowie Związku Sybiraków, zaś po premierze scenariusz został opublikowany w kwartalniku Sybirak, będącym organem prasowym tej organizacji[3][5]. Jako statyści wystąpili w produkcji bezrobotni sybiracy[2].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Akcja filmu dzieje się w 1918 roku. Opowiada o losach polskich zesłańców, którzy po powstaniach narodowych znaleźli się pośród śniegów Syberii. Gdy w pobliskim miasteczku zostaje otwarty punkt rekrutacyjny do armii gen. Żeligowskiego, Polacy tłumnie się stawiają, gotowi po raz kolejny walczyć o wolność Ojczyzny. Lecz droga do domu, pośród mrozu, śniegu i głodu, może być najtrudniejszą drogą w ich dotychczasowym życiu.

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Wydanie nr 15 tygodnika „Wiarus” pozytywnie oceniał film i zapraszał do jego obejrzenia[1]. W opinii Michała Sabatowicza błędem twórców było, iż fabuła filmu kończyła się w czasie historycznym, gdy powinna się zaczynać, a mianowicie w czasie kapitulacji 5 Dywizji; według tego autora film nie emocjonował widzów i zszedł z ekranów[6].

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Przegląd prasy. Film „Bohaterowie Sybiru”. „Sybirak”. 2 (10), s. 81-82, czerwiec 1936. 
  2. ↑ a b c d e Kronika. Nowy film syberyjski. „Sybirak”. 3 (7), s. 75, październik 1935. 
  3. ↑ a b c Film syberyjski. „Sybirak”. 4 (8), s. 80, grudzień 1935. 
  4. ↑ „Bohaterowie Sybiru” (fabuła filmu). „Sybirak”. 1 (9), s. 24-, kwiecień 1936. 
  5. ↑ „Bohaterowie Sybiru” (fabuła filmu). „Sybirak”. 1 (9), s. 24-26, kwiecień 1936. 
  6. ↑ Michał Sabatowicz. O prawo dnia jutrzejszego. „Sybirak”. 2 (10), s. 14, czerwiec 1936. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Filmy w reżyserii Michała Waszyńskiego
Lata 20.
Lata 30.
Lata 40.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bohaterowie_Sybiru&oldid=74872924”