Bractwo religijne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2013-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bractwo religijne (konfraternia) – zrzeszenie religijne, posiadające osobowość prawną. Jego celem jest pogłębianie religijnego życia członków, wzajemna pomoc oraz prowadzenie działalności religijnej lub społecznej.

Pierwsze bractwa powstały w średniowieczu, szybki ich rozwój w Kościele katolickim nastąpił po soborze trydenckim. Od XVII wieku zróżnicowały się na:

tzw. związki pobożne (np. Bractwo Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo)
bractwa kościelne.

Bractwa religijne oprócz chrześcijaństwa działają również w islamie.

Zobacz też

Bractwo (cerkiew)