Briakinumab – Wikipedia, wolna encyklopedia

Briakinumab – rekombinowane ludzkie przeciwciało monoklonalne klasy IgG1, skierowane przeciwko interleukinie 12 i interleukinie 23^[1][2].

Mechanizm działania briakinumabu jest podobny do ustekinumabu – wiąże się z podjednostką p40, która jest wspólna dla interleukin IL-12 oraz IL-23 i zapobiega ich interakcji z receptorami białkowymi znajdujących się na powierzchni komórek układu odpornościowego^[3].

We wrześniu 2010 firma Abbott Laboratories Limited złożyła wniosek do EMA o dopuszczenie do obrotu preparatu Ozespa do leczenia łuszczycy plackowatej u osób dorosłych, której nasilenie zostało określone od umiarkowanej do ciężkiej^[4]. 14 stycznia 2011 producent wycofał jednak wniosek o dopuszczenie leku do obrotu na terenie Unii Europejskiej i Stanów Zjednoczonych^[5][6].