Brie (ser) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Brie de Meaux

Brie – odmiana francuskiego sera podpuszczkowego wytwarzanego z krowiego mleka, o delikatnej woni pleśni oraz dymu. Ma białą, aksamitną skórkę i biało-żółty miąższ o intensywnym smaku.

Ser tego typu produkuje się w wielu krajach, lecz tylko produkowane w departamencie Sekwana i Marna niedaleko Paryża posiadają certyfikat pochodzenia.

Wytwarzany jest w postaci okrągłych bloczków o średnicy 32,5–40 cm i różnej grubości. Ma śmietankowy smak i charakterystyczny, lekko pieczarkowy zapach. Swoją charakterystyczną skórkę ser brie zawdzięcza Penicillium candidum, które biorą udział w procesie dojrzewania, znakomicie podnosząc smak sera.

Do najbardziej znanych odmian należą: Brie de Melun, o słonym wyrazistym smaku, Brie de Montereau, łagodny ser wiejski oraz Brie de Meaux – najłagodniejszy i najbardziej ceniony.[potrzebny przypis] Są też odmiany Brie z pieprzem, grzybami, orzechami włoskimi, ziołami, a nawet brie poprzerastane żyłkami błękitnej pleśni.

Wartości odżywcze

[edytuj | edytuj kod]

Ser ten posiada znaczne ilości witaminy A, dużo retinolu (0,265 mg na 100 g), β-karotenu (0,122 mg na 100 g) i kobalaminy. Ilość cholesterolu w 100 g sera wynosi 72 mg. Jak każdy ser, również i Brie posiada znaczne ilości cennych aminokwasów[1].

Ilość aminokwasów w 100 g[1]
Nazwa Ilość w mg
Izoleucyna 902
Leucyna 1713
Lizyna 1638
Metionina 527
Cystyna 101
Fenyloalanina 1028
Tyrozyna 1061
Treonina 669
Tryptofan 284
Walina 1187
Arginina 651
Histydyna 635
Alanina 760
Kwas asparaginowy 1195
Kwas glutaminowy 3888
Glicyna 342
Prolina 2181
Seryna 1036
Wartość odżywcza
Brie, pełnotłusty
(100 g)
Wartość energetyczna 1376 kJ (329 kcal)
Białka 19,8 g
Węglowodany 0,2 g
Tłuszcze 28,0 g
Woda 49,3 g
Dane liczbowe na podstawie: [1]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 87. ISBN 978-83-200-5311-1.
  2. Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).