Bulgari – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bulgari S.p.a.^[1]

BVLGARI

Państwo	Włochy
Siedziba	Rzym
Adres	Palazzo di Piazza Nicosia 20, Rzym, Włochy
Data założenia	1884
Prezes	Jean-Christophe Babin (CEO)
Dyrektor	Paolo Bulgari (Chairman)
Udziałowcy	LVMH (50,4%)
Zatrudnienie	3 815 (koniec 2010)
brak współrzędnych
Strona internetowa

Bulgari S.p.a., BVLGARI (wymowa włoska: [ˈbulɡari]) – włoska spółka założona w 1884 roku, działająca w sektorze produktów luksusowych (biżuteria, zegarki, perfumy, dodatki i hotelarstwo). Jako trzeci złotnik na świecie, Bulgari należy do francuskiej grupy LVMH.

Nazwa marki pisana zazwyczaj jako „BVLGARI” zgodnie z klasycznym alfabetem łacińskim (gdzie v = u) pochodzi od nazwiska rodowego greckiego założyciela firmy, Sotirios Voulgaris (grec : σωτήριοσ βούλγαρησ wymowa grecka: [soˈtirjos ˈvulɣaris], włoska: Sotirio Bulgari, 1857–1932).

Sotirios Voulgaris był greckim złotnikiem pochodzącym z Paramythi, wioski położonej w Epirze (Imperium Osmańskie), gdzie otworzył swój pierwszy sklep, istniejący do chwili obecnej. W 1877 r. wyjeżdża na Korfu, a następnie do Neapolu. W 1881 r. przybywa do Rzymu i otwiera sklepy ze złotem i z antykami, przy czym jeden zostaje otwarty w 1884 r. w dzielnicy przy Via Sistina^[2].

W 1905 r., sklep przy Via Sistina zostaje zastąpiony istniejącym do dzisiaj sklepem admiralskim przy Via Condotti 10, który od tej chwili staje się „zabytkiem historycznym”. Sotirios Voulgaris otwiera go z pomocą swoich dwóch synów: Costantino (1889–1973) i Giorgio (1890–1966)^[3]. W owym czasie, sklep nosi nazwę „Old Curiosity Shop”, aby przyciągać klientelę anglo-saksońską, przybywającą ze Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Jednak dopiero po roku 1910, zaczyna specjalizować się w złotnictwie, tworząc dzieła inspirowane szkołą paryską lub amerykańską.

W roku 1932 jego synowie przejmują zarządzanie firmą. Sotirios umiera w 1934 r. W tym samym roku, synowie powiększają sklep przy Via Condotti. Dnia 9 kwietnia 1934 r. zostaje on uroczyście otwarty^[4].

Wraz z otwarciem w Rzymie studia filmowego Cinecittà, rzymski sklep jest odwiedzany przez same sławy dziesiątej muzy: Elizabeth Taylor, Marlenę Dietrich, Clarka Gable’a, Gary Coopera, Audrey Hepburn, Sophię Loren, Romy Schneider czy Ginę Lollobrigidę^[5].

Bulgari w latach '70 otworzył swoje pierwsze sklepy w Nowym Jorku, Paryżu, Genewie i Monte Carlo. Przez wiele lat przedsiębiorstwo zachowało salon wystawowy w nowojorskim hotelu Pierre Hotel^[7][8].

W 1984 r. wnuki Sotirio, Paolo i Nicola Bulgari zostali nominowani na prezesa i wiceprezesa przedsiębiorstwa, a jego siostrzeniec Francesco Trapani został dyrektorem generalnym^[9]. Projekt Trapaniego, polegający na dywersyfikacji przedsiębiorstwa został wdrożony na początku lat 90., wraz z wejściem nowej linii perfum Bulgari^[10]. Za jego czasów, przedsiębiorstwo zyskało opinię luksusowej marki, uznawanej na całym świecie.

Na początku roku 2001, Bulgari stało się wspólnym przedsięwzięciem z luksusowym oddziałem Marriott International, zarządzającym również przedsiębiorstwem Ritz-Carlton Hotel l.l.c., mającym na celu lansowanie nowej marki luksusowych hoteli, Bulgari Hotels & Resorts. Bulgari otwiera swój pierwszy hotel w Mediolanie, w 2004 r., ośrodek na wyspie Bali w 2006 r. i jeszcze jeden hotel w Londynie w 2012 r. W roku 2011 Bulgari Bali zostało sklasyfikowane przez czytelników magazynu Smart Travel Asia, na drugim miejscu wśród najlepszych hoteli w Azji^[11].

W 1995 r. przedsiębiorstwo weszło na giełdę włoską. Między 1997 r. a 2003 r. jego przychody wzrastają o 150%^[12][13].

W 2001 spółka tworzy joint venture z amerykańską siecią hotelową Marriott International Inc., w wyniku czego powstaje sieć hotelowa Bulgari Hotels & Resorts^[14].

7 marca 2011 r. Grupa LVMH ogłasza zakup 51% kapitału grupy i rozważa przystąpienie do przyjacielskiej publicznej oferty zakupu^[15]. W ciągu dnia, akcje wzrastają o 60% na giełdzie w Mediolanie^[16]. Ostatecznie udziały LVMH wzrastają do 98,09% we wrześniu tego samego roku. W lutym 2012 r. Rodzina Bulgari odsprzedaje udziały LVMH za kwotę 236,7 miliona euro.

Dawny dyrektor Bulgari dokonuje zgrabnego połączenia „zegarków i biżuterii” grupy, gdy tymczasem dawny dyrektor Fendi, który wyszedł z „mody i galanterii skórzanej” obejmuje zarządzanie włoskim jubilerstwem.

LVMH, będący właścicielem łącznie 3,7 miliarda euro, kładzie nacisk na rozwój marki: podwyższa inwestycje, tworzy centrale zakupu dla wszystkich marek jubilerskich grupy i informuje o chęci wdrożenia marki włoskiej na Place Vendôme od 2015 r. zastępując jubilera Buccellati.

W 2012 r. Bulgari posiada 180 punktów sprzedażowych na świecie: dochodzi do znacznego rozwoju międzynarodowego, jak i nabywania franczyzy marki.

Biżuteria zaprojektowana na początku lat 20-30 wpisuje się w styl art déco dzięki swoim czystym formom i geometrycznej stylizacji, łączonej w dalszym ciągu z platyną. Lata 30. naznaczyły się kreacjami z motywami z diamentów o różnych rozmiarach, łączonych z kamieniami w kolorze: szafiru, szmaragdu czy rubinu. Niektóre ozdoby były „zmienne” i mogły być noszone zarówno jako kolia, ale też jako bransoletka, natomiast broszki mogły błyskawicznie przeistoczyć się w zawieszkę^[17].

Skrępowany ograniczeniami II wojny światowej, Bulgari wymienia platynę z zaciskanymi diamentami na złoto używane z mniejszą ilością kamieni. Design staje się delikatniejszy, o naturalnej inspiracji. Bulgari oddala się od surowych reguł szkoły francuskiej i tworzy jedyny w swoim rodzaju styl, inspirowany grecko-rzymskim klasycyzmem, włoskim renesansem i XIX-wieczną rzymską szkołą złotniczą^[18].

Powojenny boom gospodarczy pozwolił na powrót białego metalu zdobionego drogocennymi kamieniami, a wśród nich również diamentami. Pod koniec lat 50., Bulgari znajduje upodobanie w bardziej zaokrąglonych formach; zastosowanie grubego szlifu kaboszonowego upowszechnia się i staje się marką fabryczną. Styl Bulgari rozpowszechnia się również dzięki kształtom ze strukturowanego, symetrycznego i kompaktowego złota oraz dzięki licznym połączeniom kamieni szlachetnych^[19].

Dzieła z lat '70 wyróżniają się swoją różnorodnością. Są inspirowane sztucznymi ogniami, sztuką orientalną z często stosowanym motywem węży, oraz pop artem z kolekcją „stars and strips” rozpowszechnioną przez Andy Warhola^[20]. W tym czasie, żółte złoto figuruje wśród uprzywilejowanych materiałów, a używanie zaciskanych, elementów owalnych, kaboszonów i diamentów staje się fabryczną marką Bulgari, równie znaną jak masywne łańcuchy ze złota.

Lata '80 charakteryzują się wielkością, żywymi kolorami, prostymi formami i stylizowanymi motywami dekoracyjnymi. W latach '90, przetrwało zastosowanie złota żółtego, ale styl Bulgari jest mniej strukturalny^[21].

Szwajcarska filia o nazwie Bulgari Haute Horlogerie SA, jest odpowiedzialna za produkcję zegarków Bulgari. Została otwarta w 1980 r. i ma siedzibę w mieście Neuchâtel. Bulgari Haute Horlogerie zatrudnia około 500 osób^[22].

Bulgari rozwija własne modele i własne dodatki, łącząc najbardziej złożone mechanizmy z klasycznymi modelami. Kolekcja zegarków Bulgari posiada następujące linie: Bulgari-Bulgari, Sotirio-Bulgari, Assioma, Astrale, Serpenti, B.Zero1, Daniel Roth, Rettangolo, Ergon, Diagono and Octo^[23].

Sprzedaż produktów Bulgari jest oparta na sieci około 300 sklepów, rozsianych w najbardziej prestiżowych centrach handlowych. Największy na świecie sklep Bulgari znajduje się w Tokio w „bulgari ginza towers”, zajmując 940 metrów kwadratowych powierzchni sprzedażowej, łącznie z restauracją i barem.

Północnoamerykańskie sklepy Bulgari, jak i jego dystrybutorzy znajdują się w Atlancie, Beverly Hills, Bal Harbour, Boca Raton, Bethesda, Chevy Chase, Chicago, Costa Mesa, Dallas, Honolulu, Houston, Nowym Jorku, Las Vegas, Los Angeles, Meksyku, Montrealu, Palm Beach, San Francisco, Short Hills, Waikīkī i Scottsdale w stanie Arizona^[24].

Południowoamerykańskie sklepy Bulgari oraz jego dystrybutorzy znajdują się w Limie, Bogocie, São Paulo, Margarita i Quito.

W latach 2009–2011 Bulgari ofiarowało 12 milionów euro stowarzyszeniu Save The Children. Współpraca została odnowiona pod koniec 2011 roku. Do chwili obecnej, darowizny objęły pomocą 334 101 dzieci i pozwoliły na wykształcenie 9 899 nauczycieli oraz zaproponowanie działań rehabilitacyjnych w 206 szkołach.