Carl Foreman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Carl Foreman
Ilustracja
Carl Foreman (1961)
Imię i nazwisko przy narodzeniu

Carl Nathan Foreman

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1914
Chicago

Data i miejsce śmierci

26 czerwca 1984
Beverly Hills

Zawód

scenarzysta, producent filmowy

Współmałżonek

Estelle Barr
Evelyn Smith

Lata aktywności

1941–1981

Carl Foreman (ur. 23 lipca 1914 w Chicago, zm. 26 czerwca 1984 w Beverly Hills) – amerykański scenarzysta i producent filmowy. Był jednym ze scenarzystów, którzy w latach 50. znaleźli się na czarnej liście Hollywood z powodu podejrzeń o sympatię do komunistów lub członkostwo w partii komunistycznej[1].

Laureat Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany przygodowego dramatu wojennego Most na rzece Kwai (1957) w reżyserii Davida Leana. W 1970 otrzymał Order Imperium Brytyjskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Chicago w Illinois w rodzinie żydowskiej z klasy robotniczej jako syn Fannie Rozin i Isadore’a Foremanów[2]. Po ukończeniu Crane College, w latach 1932–33 studiował na Uniwersytecie Illinois w Urbanie i Champaign[3]. W 1934, w wieku 19 lat, rzucił studia i wyjechał do Hollywood[4]. W latach 1935–36 kształcił się na Northwestern University[3]. Wkrótce wrócił do Chicago i w latach 1936–37 uczęszczał do John J. Marshall School of Law[3], gdzie zarabiał pieniądze, pracując w sklepie spożywczym. W latach 1937–38 pracował jako reporter prasowy i menadżer ds. public relations dla osobistości scenicznych[3]. W latach 1938–42 pracował w Hollywood jako analityk historii, autor gagów dla programów radiowych Boba Hope’a i Eddiego Cantora[3]. Uczył się scenopisarstwa w League of American Writers School pod kierunkiem Roberta Rossena i Dore’a Schary’ego[3].

W 1941 zrealizowano dwa filmy na podstawie jego scenariuszy – Bowery Blitzkrieg z udziałem Warrena Hulla i Spooks Run Wild z Bélą Lugosi. W latach 1942–45 jego karierę przerwała służba w United States Army podczas II wojny światowej, gdzie został przydzielony do jednostki kręcącej filmy orientacyjne i szkoleniowe. Prowadził go reżyser Frank Capra. W czasie służby pomagał pisać scenariusz do filmu Poznaj swojego wroga – Japonia (Know Your Enemy – Japan, 1945)[5]. Dostarczył oryginalną historię do westernu Johna Wayne’a w Dakocie (1945)[6].

Zmarł 26 czerwca 1984 w Beverly Hills w Kalifornii na nowotwór ośrodkowego układu nerwowego w wieku 69 lat[7].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Scenariusz Producent Reżyseria
1941 Bowery Blitzkrieg T Wallace Fox
Spooks Run Wild T Phil Rosen
1942 Rhythm Parade T Howard Bretherton
1945 Know Your Enemy – Japan T Frank Capra
Joris Ivens
Dakota T Joseph Kane
1948 So This Is New York T Richard Fleischer
1949 The Clay Pigeon T
Champion T Mark Robson
Pod jednym sztandarem T
Let’s Go to the Movies (krótkometrażowy) T Tholen Gladden
1950 Młody człowiek z trąbką T Michael Curtiz
Cyrano de Bergerac T Michael Gordon
Pokłosie wojny T Fred Zinnemann
1952 W samo południe T
1955 Born for Trouble T Desmond Davis
1957 Kapelusz pełen deszczu T Fred Zinnemann
Most na rzece Kwai T David Lean
1958 Klucz T Carol Reed
1961 Działa Navarony T J. Lee Thompson
1963 Zwycięzcy T T Carl Foreman
1967 Monsieur Lecoq T Seth Holt
1968 Otley T Dick Clement
1969 Złoto MacKenny T T J. Lee Thompson
Początkujący żołnierz T John Dexter
1972 Dzieci lwicy z buszu T Jack Couffer
Młody Winston T T Richard Attenborough
1974 Elza z afrykańskiego buszu (serial) T T Jack Couffer
Leonard Horn
Gary Nelson
Barry Crane
Paul Krasny
Russ Mayberry
Richard Benedict
1978 Komandosi z Navarony T T Guy Hamilton
1979 Morderstwa w Golden Gate (TV) T Walter Grauman
1980 Gdy czas ucieka T James Goldstone

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Film Rezultat
1950 Oscar Najlepszy scenariusz adaptowany[8] Champion (1949) Nominacja
Nagroda Gildii Pisarzy Amerykańskich Najlepszy napisany dramat amerykański Nominacja
Nagroda im. Roberta Meltzera Pod jednym sztandarem (1949) Nominacja
1951 Oscar Najlepszy scenariusz oryginalny[8] Pokłosie wojny (1950) Nominacja
Nagroda Gildii Pisarzy Amerykańskich Najlepszy napisany dramat amerykański Nominacja
Nagroda im. Roberta Meltzera Wygrana
1953 Oscar Najlepszy scenariusz adaptowany[8] W samo południe (1952) Nominacja
Nagroda Gildii Pisarzy Amerykańskich Najlepszy napisany dramat amerykański Wygrana
Złoty Glob Najlepszy scenariusz[8] Nominacja
1958 Oscar Najlepszy scenariusz adaptowany[8] Most na rzece Kwai (1957) Wygrana
1959 Nagroda BAFTA Najlepszy scenariusz oryginalny Klucz (1958) Nominacja
1962 Oscar Najlepszy scenariusz adaptowany[8] Działa Navarony (1961) Nominacja
Najlepszy film Nominacja
Nagroda BAFTA Najlepszy scenariusz oryginalny Nominacja
1968 Nagroda Gildii Pisarzy Wielkiej Brytanii Nagroda za wybitne zasługi dla pisarzy Wygrana
1969 Nagroda Gildii Pisarzy Amerykańskich Laur za osiągnięcia w dziedzinie scenariusza ekranowego Wygrana
1973 Oscar Najlepszy scenariusz, fabuła i scenariusz oparty na faktach lub materiałach wcześniej niepublikowanych ani nieprodukowanych[8] Młody Winston (1972) Nominacja
Nagroda Gildii Pisarzy Wielkiej Brytanii Najlepszy brytyjski scenariusz Wygrana
1977 Nagroda Gildii Pisarzy Amerykańskich Nagroda Valentine’a Daviesa Wygrana

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Carl Foreman Biography. AllMovie. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  2. Lisa Beth Liel: Genealogy: Carl Foreman (1914–1984). Geni, 31 maja 2023. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  3. a b c d e f Carl Foreman Biography (1914–1984). Film Reference. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  4. José L Bernabé Tronchoni: Carl Foreman (1914–1984). Find a Grave. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  5. Carl Foreman. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  6. Brian McFarlane: Foreman, Carl (1914–1984). Encyclopedia of British Film. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  7. Jon Pareles: Carl Foreman, Producer and „River Kwai” Screenwriter, Dies. „The New York Times”, 27 czerwca 1984. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  8. a b c d e f g Carl Foreman Awards. AllMovie. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jeremy Byman: Showdown at High Noon: Witch-hunts, Critics, and the End of the Western. Scarecrow Press, 2004. ISBN 0-8108-4998-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]