Beechcraft Denali – Wikipedia, wolna encyklopedia

Beechcraft Denali
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Cessna

Typ

samolot pasażerski

Historia
Data oblotu

23 listopada 2021

Dane techniczne
Napęd

2 x silnik turbośmigłowy General Electric Catalyst

Wymiary
Osiągi
Prędkość maks.

528 km/h

Zasięg

2963 km (z czterema pasażerami i jednym pilotem)

Dane operacyjne
Liczba miejsc
7-9
Makieta Beechcraft Denali na lotnisku w Orlando, 2022 rok

Beechcraft Denali – samolot zaprojektowany przez amerykańską wytwórnię lotniczą Cessna. Według założeń producenta, ma stanowić konkurencję dla samolotów takich jak Pilatus PC-12 oraz Daher-Socata TBM[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Koncern Textron (właściciel firmy Cessna) po raz pierwszy zaprezentował koncepcję nowego modelu na targach lotniczych EEA AirVenture Oshkosh w roku 2015[1]. 23 maja 2016 roku ogłoszono wstępne założenia konstrukcyjne nowego samolotu. Oficjalną nazwę modelu Denali po raz pierwszy ogłoszono na targach AirVenture Oshkosh w roku 2016. Pierwotnie oblot zaplanowano na rok 2018. Prace nad nową konstrukcją zostały jednak znacznie opóźnione. Spowodowane było to zmianami jakie wprowadziła Federal Aviation Administration w swoich wymaganiach dotyczących prób silników w warunkach oblodzenia. W konsekwencji, producent jednostek napędowych przeznaczonych dla Denali, odnotował opóźnienie w certyfikacji swoich silników, co przełożyło się na nie dotrzymanie harmonogramu prac nad całym projektem. Dopiero w kwietniu 2021 roku zamontowano jednostkę na testowym Beechcraft King Air 350. Zmodyfikowany plan prac przewidywał oblot samolotu w 2021 roku. W próbach nowej maszyny wezmą udział trzy lotne egzemplarze oraz trzy przeznaczone do prób statycznych. 21 lipca 2021 roku Textron Aviation poinformował o zmianie marki pod którą będzie promowany samolot. Od tego momentu, Denali promowana jest pod szyldem Beechcraft[2].

23 listopada 2021 roku dokonano oblotu maszyny. Za sterami samolotu, który wystartował z lotniska Wichita Dwight D. Eisenhower National Airport, z którego korzystają maszyny Textron Aviation, siedzieli piloci doświadczalni Peter Gracey i Dustin Smisor. Samolot, po locie trwającym 2 h i 50 minut, wylądował bezpiecznie. W trakcie lotu osiągnięto prędkość 333 km/h i wysokość 4758 m[3].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

W warunkach przelotowych, planuje się utrzymanie wysokości kabinowej (ang. cabin altitude) na poziomie 1870 m (6130 stóp). Samolot będzie dysponował kabiną pasażerską o wysokości 147 cm, szerokości 160 cm oraz długości 511 cm. Dodatkowo w tylnej części kadłuba przewidziano drzwi bagażowe o wymiarach 150 x 135 cm[4] Samolot ma być napędzany turbośmigłowym silnikiem General Electric Catalyst z pięciołopatowym, przestawialnym, kompozytowym śmigłem McCauley BlackMack o średnicy 266 mm. Awionika Garmin G3000. Kabina pilotów wyposażona została w duże, wielofunkcyjne wyświetlacze dotykowe. Maszyna ma automatyczną przepustnicę, zautomatyzowany system kontroli lotu oraz układ ostrzegający przed zderzeniem z ziemią. Wstępnie przewidziane są wersje pasażerskiej w wariancie dla sześciu pasażerów i w wersji zagęszczonej dla dziewięciu. Istnieje również plan budowy wersji towarowej samolotu[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Textron Aviation Moves Forward With Single-Engine Turboprop [online], aviationweek.com [dostęp 2017-02-03] (ang.).
  2. a b Cessna Denali Beechcraftem, czyli rebranding w ramach Textron Aviation , „Lotnictwo”, nr 8 (2021), s. 13, ISSN 1732-5323
  3. Oblot Beechcraft Denali, „Lotnictwo”, nr 12 (2021), s. 14, ISSN 1732-5323
  4. Textron Aviation reveals superior SETP performance and cabin details [online], txtav.com [dostęp 2017-02-03].