Beechcraft Denali – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Historia | |
Data oblotu | 23 listopada 2021 |
Dane techniczne | |
Napęd | 2 x silnik turbośmigłowy General Electric Catalyst |
Wymiary | |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 528 km/h |
Zasięg | 2963 km (z czterema pasażerami i jednym pilotem) |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
7-9 |
Beechcraft Denali – samolot zaprojektowany przez amerykańską wytwórnię lotniczą Cessna. Według założeń producenta, ma stanowić konkurencję dla samolotów takich jak Pilatus PC-12 oraz Daher-Socata TBM[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Koncern Textron (właściciel firmy Cessna) po raz pierwszy zaprezentował koncepcję nowego modelu na targach lotniczych EEA AirVenture Oshkosh w roku 2015[1]. 23 maja 2016 roku ogłoszono wstępne założenia konstrukcyjne nowego samolotu. Oficjalną nazwę modelu Denali po raz pierwszy ogłoszono na targach AirVenture Oshkosh w roku 2016. Pierwotnie oblot zaplanowano na rok 2018. Prace nad nową konstrukcją zostały jednak znacznie opóźnione. Spowodowane było to zmianami jakie wprowadziła Federal Aviation Administration w swoich wymaganiach dotyczących prób silników w warunkach oblodzenia. W konsekwencji, producent jednostek napędowych przeznaczonych dla Denali, odnotował opóźnienie w certyfikacji swoich silników, co przełożyło się na nie dotrzymanie harmonogramu prac nad całym projektem. Dopiero w kwietniu 2021 roku zamontowano jednostkę na testowym Beechcraft King Air 350. Zmodyfikowany plan prac przewidywał oblot samolotu w 2021 roku. W próbach nowej maszyny wezmą udział trzy lotne egzemplarze oraz trzy przeznaczone do prób statycznych. 21 lipca 2021 roku Textron Aviation poinformował o zmianie marki pod którą będzie promowany samolot. Od tego momentu, Denali promowana jest pod szyldem Beechcraft[2].
23 listopada 2021 roku dokonano oblotu maszyny. Za sterami samolotu, który wystartował z lotniska Wichita Dwight D. Eisenhower National Airport, z którego korzystają maszyny Textron Aviation, siedzieli piloci doświadczalni Peter Gracey i Dustin Smisor. Samolot, po locie trwającym 2 h i 50 minut, wylądował bezpiecznie. W trakcie lotu osiągnięto prędkość 333 km/h i wysokość 4758 m[3].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]W warunkach przelotowych, planuje się utrzymanie wysokości kabinowej (ang. cabin altitude) na poziomie 1870 m (6130 stóp). Samolot będzie dysponował kabiną pasażerską o wysokości 147 cm, szerokości 160 cm oraz długości 511 cm. Dodatkowo w tylnej części kadłuba przewidziano drzwi bagażowe o wymiarach 150 x 135 cm[4] Samolot ma być napędzany turbośmigłowym silnikiem General Electric Catalyst z pięciołopatowym, przestawialnym, kompozytowym śmigłem McCauley BlackMack o średnicy 266 mm. Awionika Garmin G3000. Kabina pilotów wyposażona została w duże, wielofunkcyjne wyświetlacze dotykowe. Maszyna ma automatyczną przepustnicę, zautomatyzowany system kontroli lotu oraz układ ostrzegający przed zderzeniem z ziemią. Wstępnie przewidziane są wersje pasażerskiej w wariancie dla sześciu pasażerów i w wersji zagęszczonej dla dziewięciu. Istnieje również plan budowy wersji towarowej samolotu[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Textron Aviation Moves Forward With Single-Engine Turboprop [online], aviationweek.com [dostęp 2017-02-03] (ang.).
- ↑ a b Cessna Denali Beechcraftem, czyli rebranding w ramach Textron Aviation , „Lotnictwo”, nr 8 (2021), s. 13, ISSN 1732-5323
- ↑ Oblot Beechcraft Denali, „Lotnictwo”, nr 12 (2021), s. 14, ISSN 1732-5323
- ↑ Textron Aviation reveals superior SETP performance and cabin details [online], txtav.com [dostęp 2017-02-03] .